Jak zauważyłeś przestałem komentować twoje wiersze. Nie wtrącam się do twoich komentarzy. I pochylam się nad niebieskimi wierszami bo ten kolor to sygnalizuje gdy zielony daje "dowolność". Warto to docenić a nie mnie brać na celownik i publicznie wyzywać. Możemy różnić się poglądami ale z moich ust wyzwiska nie padają i nie dokonuję analizy czy warto czy nie i czy na takie słowa zasługujesz.

Na innych Portalach też jest Netykieta i nie wolno wyzywać:P
Rozumiem że tam zrobisz rewolucję i zapanuje chaos i anarchia:P

Przypominam Bronmus według twojej nadrzędnej zasady: "odnoś się do wiersza a nie oceniaj autora". Ja też jestem autorem i właśnie się odniosłem za to ty powołujesz się na tą zasadę, gdy sam zamieszczasz kolejne, PROWOKUJĄCE teksty na Portalu. A teraz żegnam!

Pani Ewo, jak napisałem, to tylko moje odczucia. Tak odebrałem wiersz jako Czytelnik. W sumie nie trzeba nawet polemizować. Nie namawiam do korekty ani przeredagowania. Jak więcej osób poprze mój komentarz wtedy będzie się Pani "martwić". Ukłony:):):)

Chris(*) przyznam, że zaskoczył mnie Twój komentarz... Prawdą jest, że miewam skłonność do kwiecistej wymowy wierszem, stosowania, posługiwania się dużą ilością metafor - ta cecha mojego stylu może spotykać się z różnym przyjęciem. Jestem świadoma mojej poezji, wiersze nie powstają przypadkiem, skrzętnie się do każdego przygotowuję, gromadząc notaki, myśli, konkretne fragmenty gry słów – trwa to zwykle 1-2 dni, rzadko dłużej. Jeżeli „nie czuję” wiersza o go odstawiam, notatki chowam do szuflady – często wacam do nich po miesiącu, a nawet po kilku. Wiersz ALCHEMIA CISZY jest jednym z tych, które powstały w ostatnim czasie i z których jestem zadowolona. Tu w każdym wersie jest zawarta treść – fakt, wiersz pisany jest niebalnym językiem, ale i wyzwanie nie było proste. Opis nienamacalnego zjawiska i wyłuskanie z niego ujmującego nastroju.
Chris(*), do tej pory, zamieściłam na TW równo 100 wierszy i z pewnością uda Ci się znaleźć takie, którym zarzucić można brak, co najmniej równowagi między formą a treścią (ale zdecydowanie nie zgadzam się, że jeden ze składników kilkukrotnie przerasta drugi) – powiem jednak zdecydowanie „nie!!!” w odniesieniu do dzisiejszego wiersza. Oczywiście Tobie wolno mieć odmienne, własne zdanie… ale ja jestem gotowa z nim polemizować.
Pozdrawiam.

Chris(*) przyznam, że zaskoczył mnie Twój