Takiej... mnie nie znasz
drogę znaczyłam
cieniem potknięć
o słów ostre krawędzie
świtem
wiersz napisałam
na skrawku nadziei
euforią znaczeń snów
zbudzonych
magiczną wersów siłą
z kolan się podnoszę
bez skrzydeł
niesiona wiatrem
delikatną pieszczotą chwili
takiej mnie nie znasz
skąpana w blasku
wschodzącego słońca
w radosnym zachwycie
upijam się szczęściem
kroplą niewielką
na stole dzban pełen
takiej mnie nie znasz
wbrew wszystkiemu
dzban opróżnię
będę pijana nieprzytomnie
choć skrzydeł mi brak
skrzydlate mam serce
i latać już umiem
-------------------------------------
© Ewa Omiecińska