Twoje Wiersze - reanimowałam zaduszone powietrze

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

2 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

maciejka

2021-08-06

Bardzo obrazowa wizja końca życia. Pełna niepokoju... Może właśnie tak jest?
Bardzo dobry wiersz, który pozostaje w pamięci.

Pozdrawiam :-)

naskraju*^(*)

2021-08-07

Może, a może nic niema? Niepokój nam towarzyszy od zawsze i jest niepokonany.

Dziekuję i pozdrawiam

konvalove

2021-08-06

Znakomite. Dużo czytam o śmierci, a raczej o tym, jaka może być i niejednokrotnie spotykałam się z doświadczeniem wychodzenia z ciała, śmierci klinicznej czy innych "niepokojących" doświadczeń, które zmieniły całkowicie myślenie u konkretnych osób po przeżyciu czegoś takiego. W Twoim wierszu widzę duszę osoby, która nie do końca świadoma powagi sytuacji, czyli własnej śmierci, prawdopodobnie zostanie "pomiędzy" światami i nie zazna spokoju. Zawsze będzie szukała wyjścia, a jej rozhisteryzowany umysł nie pojmie, że już jej nie ma w tym świecie, który do tej pory znała i że nie ma do czego wracać. Naprawdę znakomity wiersz, który porusza wyobraźnię. Podoba mi się.

naskraju*^(*)

2021-08-07

Bardzo milo czytać takie odczucia od czytelnika. Śmierć jest bardzo ważnym choć nieoczekiwanym elementem naszego życia. Ludzie którzy powrócili ze śmierci klinicznej przeważnie widzą światłość i ukojenie. W moim odczuciu odejście kojarzy się z poszukiwaniem tych drzwi do wieczności, które otwiera nam wiara, poszukiwanie tych drzwi, które sami sobie tworzymy. Poznanie samej kwestii śmierci jest niemożliwe.
Pozdrawiam

Baba-Goga

2021-08-05

Niezwykły wiersz o niepokojącym doświadczeniu.

Pozdrawiam

naskraju*^(*)

2021-08-05

Dziękuję za ujrzenie niepokoju. Doświadczenie w tej materii jest znikome.

Serdecznie pozdrawiam

sisy89

2021-08-05

Bardzo ciekawie opisane wyjście duszy z ciała po śmierci. Niestety, jeśli nasze życie dobiega końca, już nic nie jesteśmy w stanie zrobić.
Wiersz poruszył.

Pozdrawiam serdecznie :)