lecę z wiatrem ponad lasem
i na miękki mech upadam
jak skrzydlate pióro czasu
rozczytuję się w balladach

poziomkowych wśród paproci
co jak drzwi wołają w głębię
tajemnicy całonocnej
gdy się dusza pławi w pięknie

na zielonym łożu czasu
spędzonego w tej balladzie
kiedy hula wiatr nad lasem
obiecując mi upadek

między wersy choć na chwilę
nim dojrzeją w mchu poziomki

i to byłoby na tyle
wiatr się rozwiał . sen się skończył


- bławatny -

spójrz jak cię poranek wita
obietnicą na spełnienie
tego co w twej duszy słychać
kiedy noc się płoży cieniem

a ty świecom dajesz miękkość
skapywania na biel karty
poza kropkę tam gdzie pewność
cicho czeka z tchem zapartym

by powierzyć ci te słowa
o poranku co nadchodzi
abyś mógł pokolorować
ciemność świata . świt narodzin

spójrz więc i nie żałuj szeptu
między drzewa weną dmuchnij
może to twój dzień ostatni
nim cię noc zamieni w błękit



https://youtu.be/De2xsb7hNFY