X
OD DO
wolny
2021-05-27 00:00
Kiedy zamarłem
widząc komplikujące się
linie moich dłoni
chiromanci orzekli
że to tylko legendy
a jednak, to jest na pewno
Labirynt Liczb Pierwszych
i kazali mi wyjść
natychmiast, ale za darmo
dodali, że najpiękniejszy
nawet umysł tam pęknie
albo bez sensu rozklei
o ile tam wejdzie...
Dlatego noszę teraz
dłonie swoje w głębi
prostych kieszeni
ze złotym podziałem
nicią Ariadny obok
słodkiej karteczki
z twoją notatką
której sens jest nadal
Zagadką i Źródłem
mojej podróży:
"Tu jestem
Znajdź do mnie Drogę
którą idę"
widząc komplikujące się
linie moich dłoni
chiromanci orzekli
że to tylko legendy
a jednak, to jest na pewno
Labirynt Liczb Pierwszych
i kazali mi wyjść
natychmiast, ale za darmo
dodali, że najpiękniejszy
nawet umysł tam pęknie
albo bez sensu rozklei
o ile tam wejdzie...
Dlatego noszę teraz
dłonie swoje w głębi
prostych kieszeni
ze złotym podziałem
nicią Ariadny obok
słodkiej karteczki
z twoją notatką
której sens jest nadal
Zagadką i Źródłem
mojej podróży:
"Tu jestem
Znajdź do mnie Drogę
którą idę"
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
2 razy
Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
zbiwito
2021-06-02
Sprzeczności. Jak to w życiu. Liczby pierwsze nieprzewidywalne są i nie poznane. Złoty podział przeciwnie - harmonię obrazuje. Ariadny nić - bezpieczeństwo. I w te rzeczy wyposażyłeś się wyruszając w podróż.
Czytanie czytelnika nie zawsze zgadza się z intencją Autora.
Czytanie czytelnika nie zawsze zgadza się z intencją Autora.
2021-06-02
Rozmyślając o tych liczbach, których reguła pojawiania się, nadal jest zagadką, pomyślałem, że są, jak kamienie milowe w rozwoju świadomości człowieka. Taką więc "liczbą pierwszą" mogą być według mnie również słowa Czytelnika, obok oczywistych takich "punktów zmiany" podczas dojrzewania i tych najbardziej spektakularnych zmian świadomości w doświadczeniach granicznych. Ale nigdy nie wiadomo - kiedy to się dokładnie stanie i co je spowoduje.
Dzięki za Twoją uwagę i słowa :)
Dzięki za Twoją uwagę i słowa :)
Monika Larn
2021-05-28
Czasem nasz stopień komplikacji zaskakuje nawet nas samych. Rewelacyjny wiersz. Pozdrawiam.
2021-05-28
O, tak, zaskakuje, ale przy okazji może zabawić grą w szukanie prostych rozwiązań pojawiających się komplikacji... :) Dziękuję Ci za tak wysoką ocenę "OD DO" :) Pozdrawiam
SuviMay
2021-05-27
Bardzo mi się podoba... tytuł 😃 Wizualnie wygląda świetnie, jak mistyczny symbol, w którym być może zawarte są pewne tajemnice, dokładnie jak w liniach papilarnych. Klimat wędrowca, poszukiwacza, porusza zdecydowanie - czegoś w końcu musi brakować, skoro istnieje potrzeba poszukiwania. Wydaje mi się, że Peel wyrusza w swoją wędrówkę w poczuciu bezpieczeństwa, jest bowiem przywiązany nicią Ariadny, w dodatku złotą, jakby u jej początku była baza, pewne źródło, do którego zawsze może wrócić. Koniec na pierwszy rzut wygląda koanowo, ale może po prostu oznaczać podążanie za czyimś sercem. Czucie czyimś czuciem. Piękny utwór, miód się należy :)
2021-05-28
Naprawdę bardzo, choć więcej niż tylko, ale dziękuję i wyobraź sobie, że za tym stoi bardzo, bardzo dużo mojej wdzięczności za to, że tytuł tak Ci się właśnie zobaczył, ja mam podobnie i dumny jestem z tego tytułu, no przecież! :) Powinienem to opatentować chyba jako nazwę własną ;) No i "klimat wędrowca"... No tak, bo tytuł wstecz brzmiał: "Odkrywca w Drodze", ale minął mi ;) A Koan czy nie koan na końcu uzupełniłaś się z Lidią tak, że jeszcze bardziej jestem wdzięczny za Wasze refleksje :) Miodek jest super :)
LidiaM-9
2021-05-27
Umysł, który otarł się o filozofię różną od zachodniej świeci z daleka.
"Tu jestem
Znajdź do mnie Drogę
którą idę"
brzmi prawie jak klaśnięcie jednej dłoni. Pozdrawiam serdecznie.
"Tu jestem
Znajdź do mnie Drogę
którą idę"
brzmi prawie jak klaśnięcie jednej dłoni. Pozdrawiam serdecznie.
2021-05-28
Tak, Lidio, potwierdzam Twoją pewność :) W wierszu napisałbym, że
Budda krąży w moich żyłach
od dawna strapionych
pociesza strapieniem
głupich, głupotą
a mnie po prostu odwiedził
i nic nie zrobił
tylko tam usiadł
i siedzi
Tak mi właśnie przyszło :) Dziękuję bardzo, Lidio :) Pozdrawiam
Budda krąży w moich żyłach
od dawna strapionych
pociesza strapieniem
głupich, głupotą
a mnie po prostu odwiedził
i nic nie zrobił
tylko tam usiadł
i siedzi
Tak mi właśnie przyszło :) Dziękuję bardzo, Lidio :) Pozdrawiam
sisy89
2021-05-27
Każdy w życiu ma jakieś cel, choć droga, która dąży nie zawsze jest ta właściwą, potrzeba nie raz wiele lat, aby znaleźć ślad, znak, który doprowadzi nas do właściwego miejsca. Dopiero z czasem wszystko zaczyna pasować...
Z tego wiersza na pewno można wyciągnąć o wiele więcej, pójść w innych kierunkach ale ja na razie tylko tak :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Z tego wiersza na pewno można wyciągnąć o wiele więcej, pójść w innych kierunkach ale ja na razie tylko tak :)
Pozdrawiam serdecznie :)
2021-05-28
"Dopiero z czasem wszystko zaczyna pasować..." Zgadzam się. Czas jest niezbędny do poznania czegokolwiek na tyle dobrze, aby móc to właściwie zobaczyć... Dzięki, Sisy :)
Kornel Passer
2021-05-27
Lubię Twoje zaproszenia do podróży po Twoich światach nawet wtedy , gdy zamiast w autokarowej wycieczce po dolinach ląduję w wagoniku kolejki górskiej w lunaparku. Częsty u Ciebie motyw wewnętrznej drogi daje do myślenia. Twoje drogi nigdy nie są oczywiste i cel nigdy nie jest pewny. Źródło Twoich podróży ujawnia tajemnicza notatka, ale i ona wskazuje na "Zagadkę" . Droga jest też przecież czekaniem na rozwiązaniem na wyjaśnienie tajemnicy. Pozdrawiam.
2021-05-28
No tak, droga mojego tu bytu jest wypadkową najważniejszych doświadczeń w moim życiu. Zwracam uwagę na zmiany, które zachodzą, relacje, skutki i przyczyny, słowem, interesuje mnie proces dochodzenia jakimiś ścieżkami do pewnych rzeczy na naszej drodze głównej, która prowadzi do ostatniej przemiany. Choć niektórzy twierdzą, że to koniec. Mnie to jednak nie wystarcza, więc drążę dalej, to co lubię najbardziej, czyli możliwości zaistnienia w poezji czegokolwiek - może dolina, a może lunapark, ciekawe, do czego znów pióro mnie skłoni ;) Dzięki, za Twoje słowa, Kornel :) Pozdrawiam
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności