miłego dnia pozdrawiam serdecznie:)

Dziękuję Kika :) Miłego dnia

Cześć Doroto,
a widzisz, Ty czekałaś na Lwa, a ja balowałem z Salvadorem ;) no i wyszły z tego znowu "słowa, słowa, słowa...", do których, jak widać, zawsze jednak powracamy :) Może dlatego, że "na Początku było Słowo?" Hm... No i dziękuję Ci, żeś mi tu takie wielgachne gratulacyje zostawiła :)) Baw się dobrze!

Bardzo Ci, Broniu, jestem wdzięczny za tę pewność. To wiele dla mnie znaczy. Dziękuję i serdecznie pozdrawiam :)

O, fajnie, że wpadłeś, marekg. Dziękuję bardzo :)

Dziękuję Tomaszu i ładnie pozdrawiam :)

Tak :) Niech tutaj też zatem świecą :)

Dziękuję Ci serdecznie, Juliano. Zwłaszcza za gwiazdki, które przecież widzimy nocami gdzieś tam wysoko, w dali :)

Wspaniały komentarz! :) Wielgachne Dzięki! Obyś doświadczył tego samego, co ja, za sprawą Twoich słów, a wszechświat będzie z Tobą kwita :))

Bardzo mi miło, Chris. Wielkie Dzięki :) Pozdrawiam

A takie gratulacje /z podkreśleniem/, to ja przyjmuję poza kolejnością, "na gorąco!" I jestem niezmiernie Ci za nie wdzięczny :)

Dziękuję, Sisy :) Za kilkanaście dni minie rok odkąd wstąpiłem w szeregi TW-Poetów, więc to wyróżnienie jest dla mnie, jak wielgachna wisienka na rocznicowym torcie :))

Serdecznie Ci dziękuję, Baba-Goga, wysyłam całusy-podziękusy :)

Z wdzięcznością je przyjmuję i z serducha pozdrawiam :)

Jak miło dołączyć do ściślejszego grona, w którym też jesteś, konvalove :) Dziękuję, przyjmuję z radością i serdecznie pozdrawiam :)

No popatrz, a miałem już oczka zmrużyć, a tu taka radocha :) Dziękuję, Osiu :)

Bardzo, ale to bardzo Ci dziękuję, Suvi :) Twój komentarz do tego wiersza mnie zachwycił, za co jestem Ci wdzięczny i dziękuję raz jeszcze, ale bardziej i jest mi fajnie, naprawdę fajnie :-) Dla Ciebie Kilimandżaro róż i wisienka, jak księżyc, żebyś miała co "miniaturyzować" we dnie i noce, blisko i w dali... ;)

Gratuluję wyróżnienia, prosto z serca :) Wspaniale, że właśnie z tym wierszem wystartowałeś, bo jest naprawdę wyjątkowy, zrobił na mnie niemałe wrażenie :) Niech wygrana pociągnie dłoń do dalszego tworzenia i dzielenia się doznaniami ze światem w Twojej wyróżniającej się formie ;) Słoneczne pozdrowienia :)

Wow :)) Twój komentarz widzę jako imponujące zdarzenie, zaistniałe w polu mojego doświadczenia, a konkretnie pod "Nocami Dali", niczym obrazek dyplomu podarowany mi w prezencie z życzliwością przekonującej pochwały i aprobaty przez koleżankę po piórze, którego tutaj z mojego powodu tak użyłaś, że gapię się na ten efekt już pewnie spory kawał czasu, bo wiem, że wspaniale zakończył się dziś mi dzień :)
I, że też swoim wierszem wzbudziłem taki szczery entuzjazm, super :) bo to najbardziej mnie cieszy, zwłaszcza jako autora :)
W radosnej potędze spotęgowanej wdzięczności wysyłam do Ciebie swoje autorskie dziękuję za to Twoje, Suvi, i już moje, bo było do mnie - sprzężenie zwrotne... "Wychodzi na to, że ten pokój jest po prostu moim umysłem. Zbliżam się powoli do stanu, w którym wszystko poza pustką jest już nieistniejącą kreacją" :) Lepiej pomyślałaś o moim wierszu, niż ja, to bezcenne, dziękuję :) I widzę, że forma komentarza Ci odpowiada, żeby rozwijać swoją sprawność językową tak, by coraz pełniej mogła odzwierciedlać Twój niezgłębiony jeszcze talent :) Pozdrawiam i życzę wielu powodów do wspierania i rozwijania swoich chęci wyrażania słowami zachwytu :))

O, dziękuję Ci, Agnieszko, raz jeszcze. A mi się podoba to, co i tu napisałaś, zwłaszcza "pewien rodzaj wspólnoty zmierzającej w tym samym kierunku" :)

Dziękuję, Lidio :) Fajny ten kwietniowy piedestałek, Twój pewnie też jest podobny, taki milusi :) Będę się na nim mościł i wylegiwał cały maj ;-)

Serdecznie gratuluję zwycięstwa. Pozdrawiam.

Tak, zdałem sobie właśnie sprawę, że możliwości surrealizmu, o którym wspomniałaś, sprawiają, że jest sztuką panowanie nad wszystkimi możliwościami, które mogą się wydarzyć w nas, kiedy pozwolimy na to. Obcowanie z możliwością zaistnienia czegokolwiek natychmiast, to może być niebezpieczne i łatwo pochłonąć śmiałka, jak wir w rzece. I tu przywołany znowu przez Ciebie "wariat Dalego", tłumaczy bardzo wiele. Pisząc swój wiersz, miałem właśnie takie wrażenie, że jeśli nie poukładam znaczeń tego, co na mnie napiera (bo przecież pozwoliłem, tak?) to łatwo to coś może swoją siłą bezwładu poukładać mnie i pewnie wtedy wyglądałbym, jak z obrazka Piccassa ;) Wolę nie :) Dzięki, Lidio, za rozwinięcie wątku, pozdrawiam :)

Zawsze marzyłam, aby być na ścianie :-) :-)

:) "Gdyby nie powstało to dzieło surrealistyczne, powinno się je namalować na podstawie Twojego utworu." - żeby jednak uczcić "Trwałość pamięci" to Twoje zdanie powieszę na swojej ścianie ;) Dziękuję za ten ba! mega komplement :)

Jak ja się cieszę, że mnie czytasz, to Ty nie masz pojęcia. Widzę w Twoim podążaniu "za wierszami" tę samą pasję, którą czuję podczas pisania i pewnie dlatego tak dużo odkrywasz w komentowanych przez siebie wierszach, choć i zdarzają się ślepe uliczki, no przecież! :) Bardzo Ci za to dziękuję i podkreślam Twoje zdanie, "w obrazach łagodnego absurdu, wciąż ważne jest poszukiwanie więzi" - cieszę się, że zwróciłeś na to uwagę i to tak, że od tego zdania mógłby zaczynać się jakiś podręcznik o sztuce. A mój wiersz, kosztował mnie tyle czasu i wysiłku, że "pretenduje", bo jest moim własnym "wierszem miesiąca" ;) a może nawet jest starszy? Tak, długo przybierał swoje ostateczne kształty. I jest! Bardzo się cieszę, że się podoba

Cieszę się, że skomentowałaś ten wiersz, Tesso :) I tak zagłosowałaś ;) Dziękuję bardzo :)