piersi takie smutne
takie niepotrzebne
bardzo chciała bardzo
ocalić ten brzask

tuli do nich dziecko
przygładza koronki
upaja się nerwowo
uchodzącym snem

zaraz ją ułoży
w kołysce bez serca
poprawi kokardę
przy białej sukience

zewrze czarne buciki
dotknie sztywnych rajtuz
palcem odgarnie grzywkę
zapatrzy się w twarz

ona żyje oddycha
na boga przysięgam
widziałam jak spojrzała
ona nie odeszła

szklanka wody powietrze
racjonalne ramiona
wyciszają ją szepczą
nie zaprzeczają jej

mamo ja nie oddycham
mamo włócznią przebita
zbyt zmarłą mam postać
by pocieszyć cię

ona żyje oddycha
na boga przysięgam
słyszę jak mówi do mnie
ona żyje jest

wyciszają ją szepczą
nikt bólu nie pojmie
lepiej schować spojrzenia
nie zaprzeczają jej

*

gdy czuwasz przy opuszczonym
ciele dorosłego
widzisz że oddycha
choć wiesz że już nie

gdy patrzysz na dziecko w trumnie
swoją śmierć za życia
widzisz że oddycha
i wiesz

wiesz że nie przestało
to przecież

n i e m o ż l i w e

zmartwychwstanie