Wiersz pełen wspomnień, czuję Twoje emocje wspomnień. Piękny nastrój.

Oceń zawsze mnie rozkładał na łopatki i do tej pory mam ciarki kiedy słyszę jego zgrzytajacy piasek w głosie. Jego kobiety na pewno mają co wspominać. Pięknie ubrałeś strofy w słodko gorzki smak. Samo życie.

Pozdrawiam

Załączam tutaj komentarz do chmurki
(Temat malarstwa u Holendrów ma specyficzny oddźwięk i zarazem odbiór. Wypracowali własny rodzaj martwej natury wanitatywnej. Doczesność życia na ziemi i stąd urzeczywistnienie przedmiotów mających symboliczne znaczenie, właśnie mają przypominać o istnieniu. Często jest to chaos starannie dobranych przedmiotów. Niedokończone sytuacje, niedokonane czynności, jakby przerwany czas. Realia życia wtopione są też w kolory ziemi oraz w holenderski krajobraz: marina, tęcza, wiatraki, łodzie. Wszystko to, jest przytłaczające i jakby ponad człowiekiem, a przede wszystkim niebo. Ludzie na obrazach są często schowani w małych sylwetkach.
Ciekawie namalowałeś swój holenderski.)

I niech nie trafia szlag.

Twój wiersz pokazuje, w jaki sposób sztuka, w tym przypadku muzyka potrafi spełnić pewną funkcję "terapeutyczną", może stać się pomostem, tak jak w powyższym utworze, pomiędzy przeżyciami podmiotu lirycznego a tym, co odczuwa w związku z odbiorem określonej piosenki. Takie spojrzenie, w którym przenikają się różne światy wewnętrzne, jest mi bliskie. Twój wiersz wywołuje silne emocje, gdy ból straty przygniata, zostaje przynajmniej próba odnalezienia "otwartych drzwi" w doświadczeniach wyrażonych w muzyce. Życzę dobrego odpoczynku i pozdrawiam serdecznie.

Różne są wiersze i w różny sposób przemawiają do czytelnika. Są wiersze - mgnienie, wiersze- klucze, wiersze- metafory, żarty, uśmiechy do czytelnika itp.
Ty masz swój sposób pisania, intelektualny, który bardzo cenię. Więc odpocznij i wracaj :-) :-)

Odpoczywaj i wracaj Kornelu:) Cenię sobie Twoją wrażliwość poetycką i uważam, że jesteś inspirujący. O religii i polityce wolę już jednak nie dyskutować z Tobą. Wybacz:)
Trzymaj się ciepło, pozdrawiam:)

Warto było wejść na TW, żeby poznać piękno i mądrość Twoich wierszy, Kornelu :)
Mam nadzieję, że powrócisz ze zdwojoną energią i weną:)
Zatem odpoczywaj i wracaj do nas:)
Wszystkiego dobrego, Poeto :) B.G.

Chociaż od niedawna jestem na TW, jakoś ciężko mi sobie wyobrazić dzień bez Twojego wiesza :). Właśnie to sobie uświadomiłam, aż dziw… ;). Na szczęście mam jeszcze trochę zaległości do przeczytania i wierzę, że do tego czasu wrócisz. Pozdrawiam z uśmiechem, który zaraża, bo jakąś melancholię wyczuwam w Twoich słowach.

Wena to Kobieta, a o Kobietę trzeba dbać. Ty chcesz odsunąć ją od siebie, lecz to Ona odstawi Cię na boczny tor. Pozdrawiam Kornelu. Niech moc będzie z Tobą ;)

Twoje miejsce na Portalu będzie na Ciebie czekać. Każdy potrzebuje czasem złapać dystans do siebie i do świata. Ślę ku Tobie ciepłe słoneczne myśli o zapachu pomarańczy. I pamiętaj, że Anioły nie przepadają za whisky, wolą ptasie mleczko :) Łezka

To jest kolejna kwestia, którą tak cenię u Ciebie: umiejętność uskrzydlania miłości, ale także i innych uczuć czy wartości, poprzez osadzanie ich w (nie)zwyczajnej codzienności. Te małe chwile, te drobiazgi, w których ukryta jest potęga.
Uff, całe szczęscie, że żegnasz się tylko tymczasowo, bo brak Ciebie tutaj jest niewyobrażalny! :) Niech ten urlop Ci sprzyja, czuj świat całym sobą :) Pozdrawiam :)

Czasami trzeba zrobić mały reset. Pozdrawiam i wracaj wkrótce.

Zdarza się, że urzeka klimat piosenki, a słowa są tylko tłem dla wyobraźni, która po swojemu inerpretuje rzeczywistość. Suzanne Verdal jest bohaterka tej piosenki. Załączam link do krótkiego filmiku u niej i historii ich tylko duchowej znajomości;https://www.youtube.com/watch?v=AY80R2Pb7LE.
Jako ciekawostka fakt, że Cohen tę znajomość potraktował dosyć osobliwie: jego piosenka została przebojem, ale nie próbował kontaktować się z Suzanne, nawet gdy była naprawdę w potrzebie, poniewąż jako tancerka uległa poważnej kontuzji pleców, co przekreśliło jej karierę i znalazła się dosłownie na bruku, bez środkow do życia. Pozdrawiam.