Na sto trzydzieści

Żartowniś myśli że jest śmieszny
Lepiej by zrobił gdyby był pocieszny

A żart żartownisia od żartu stroni
Jak nie podaje tonącemu dłoni

Żartowniś wyśmieje Twoje ubranie
Twój styl bycia to jego kazanie

Żartowniś jest śmieszny ale dla siebie
Dla Ciebie przykry żywot on wiedzie

Byle dokuczyć, byle wbić szpile
To by było w zasadzie na tyle

Gdyby nie to że nie można mu odbierać głosu
Nawet jeśli mówi jedynie dla rozgłosu

By powiedzieli jak to przemówił
Jaki cięty język, aż zaniemówił

Żartowniś mówi, że to dla dobra wszechświata
Gdy robi z Ciebie zwykłego wariata

Gdy mówi żeś głupi i przewidywalny
Nudny jak materiał skalny

Żartowniś wie lepiej
Żartowniś żartuje

I w żart zmienia kiedy pudłuje
A strzela do ludzi

Amunicją ostrą, bo żarty ostre
W jego głowie wyrosłe

Ranią i ból sprawiają
W głowie ludziom mieszają

Nie bądź jak on
Żartuj z miłą puentą

Niech każdy Twój żart
Będzie zachętą

Do śmiechu nie płaczu
Na humor przynętą

//Marcin z Frysztaka
wilusz.org