Twoje Wiersze - Port-au-Prince

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

4 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Jastrz

sześć dni temu

Cmentarze służą jedynie naszej pamięci. Jeśli ktoś lubi wspominać pod ścianą urn - to w porządku. Całe szczęście kremacja nie jest jeszcze obowiązkowa i można dla bliskich wykupić normalny grób.

Nie wiem, czemu ma służyć odwołanie do Port-au-Prince. Nigdy tam nie byłem. Czyżby tam chowano w jakiś inny sposób?

aff^(*)

sześć dni temu

Też nigdy tam nie byłam.
Ale może cały wiersz to porównanie jak sobie je wyobrażam.
A nie odwrotnie.

Ponoć to najbardziej niebezpieczne miejsce świata.
Na bardzo małej powierzchni domki jeden na drugim . Kolorowe, z daleka imitujące choćby grecką zabudowę na wyspach..
W wierszach możemy przecież podróżować i do miejsc ok do ludzi którzy już nie powrócą.
dziękuje pozdrawiam 🌼

Jan Kępiński

tydzień temu

Czy nie za ładny wiersz na taką budowę?
Może wyszłaś ze stanowiska, że wszystko jest pyłem cementowym p. marnym?

aff^(*)

tydzień temu

Cement i pył w nozdrzach to chleb powszedni.
Dziękuję pięknie 🌼

Przeboski Mandaryn

tydzień temu

Bardzo interesujący wiersz

aff^(*)

tydzień temu

Bardzo się cieszę dziękuję 🌼

Groschek^(*)

tydzień temu

bardzo podbudowywujący tekst o żuciu - gdzieś masz tam "i tylko w ścianach" przed oczyma duszy mojej.. (Szekspir to drugie)

aff^(*)

tydzień temu

Tak rzeczywiście dziękuję Groszku 😄

Groschek^(*)

tydzień temu

"tam tylko w ściany
aż kolorowe
tak jak w Port-au-Prince
gustuje człowiek" - że niby w "ścianach kolorowych" ps. potem sobie to czerwonym klawiszem usuń i liga.. jeśli oczywiście w ogóle chcesz itp.

aff^(*)

tydzień temu

🌼

aff^(*)

tydzień temu

Dziękuję,:)

sturecki

tydzień temu

Zaczęłaś wyrazami pyłu i cementu, a kończysz wizją urn ustawionych rzędem – jakby budowa i ruina spotkały się w jednym miejscu. Przeniosłaś mnie do Port-au-Prince, gdzie kolory ścian i codzienność kontrastują z pamięcią o śmierci i darach ziemi.
Bo nawet w najbardziej barwnym miejscu życie i śmierć stoją zawsze obok siebie, jak sąsiedzi za płotem.
6/5