Sen też człowiek

Słów złodziej i jego dokonania
Masz cierpliwość i przekonania

Bo nie byłeś przez niego ograbiony
Słów złodziej, w swym fachu, niezastąpiony

Kradnie tu z premedytacją
Nie odmienia, to atrakcją

Nie przemienia, stawia czoło
Świat ten zwiedza na około

Bierze każde, słowo drogie
Opozycyjne, też nałogiem

Chowa wszystkie w swojej dziupli
Swej kolekcji, nie uszczupli

I się zbiera, i rozstaje
Wręcz ucieka, dyla daje

Bo został tu namierzony
Przez policję, wytropiony

Zbiera słowa swoje w kupę
Już tu myśli, że jest trupem

I kupuje bilet drogi
Dominikana, tam powędrują jego nogi

Podobno ekstradycji nie ma
Podobno słowny tam poemat

Po hiszpańsku tam gadają
Tak ciekawe słowa znają

No i miejsce w samolocie
Ale jest tu znów w kłopocie

Namierzyli, zatrzymali
I samolot przetrząsali

Co policja, znowu oni
Jak się człowiek przed nimi broni

I zamienił się słów słodziej
Ma doklejone wąsy, i kołodziej

Ale tutaj rozpoznany
W samolocie, obok damy

Aresztowali, i już puenta
Przeczytaj co dalej, to zachęta

Historia słów złodzieja w więzieniu
W pierwszym cyklu, w otworzeniu

A poznasz jego dalsze losy
I jak śniły mu się, dominikańskie kokosy

//Marcin z Frysztaka
wilusz.org