Zły pomysł

Znalazłem kiedyś złość na chodniku
Niby nie robiła mi żadnego przytyku

Spokojnie leżała i się patrzyła
Po chwil, nawet się spoufaliła

Wypytuje, co tam u mnie
Grzeczna, miła, nie jak w trumnie

Biorę, myślę, co mi szkodzi
Może z problemów mnie wyswobodzi

Ale gdzie tam, to szaleństwo
Zaczęła brykać, podobieństwo

Zmuszać mnie do nerwów zaczęła
Złość moją duszę całą przejęła

I do każdego swe zęby szczerzy
Nie uszanuje nawet macierzy

I mnie podburza, dzień mi rujnuje
Nawet się jej, nie przypatruję

Tylko chwytam w pewnym momencie
Nie wytrzymuję, no i jest spięcie

Wydzieram w całości, z jej korzeniami
Nigdy więcej złości, pozostaniemy sami

I do kosza, utylizuję
Precz ze złością, tak warunkuję

Złość się broniła, ale na nic słowa
Już wiem, jaka była przed chwilą jej mowa

Bez złości lepiej, wiem już że żyję
Czułość poklepię, złość odpędzę kijem

//Marcin z Frysztaka
wilusz.org