Pozdrawiam z podobaniem i zainteresowaniem a po przeczytaniu komentarza autora o nicku naskraju, poszerzyłam swoje horyzonty ;)

Historia wciąż zatacza koło. Pozdrawiam

Kontrowersyjny i zarazem kłopotliwy chłopiec z Drohobycza - patron bohater ponadczasowy. To chyba przeznaczona rzeczywistość nie traci sensu. Postać wyłania się na piedestał w najważniejszym momencie wszech czasów. Jego rodzinne strony znowu płoną cynamonem… tak jak wtedy mały Schulz obserwował te wydarzenia z okna swojego domu - tak i dzisiaj wygląda z domu Pana. Historia zatacza koło, rzeczywistość i obecny monarcha sprawuje władzę zazwyczaj dożywotnio.
Zachód nie wie, czego chce, od Europy Wschodniej, a alternatywą jest model jałtański, 77 lat temu stała się synonimem supermocarstw dzielących Europę na zachodnie i wschodnie mocarstwa. Czy grozi nam druga Jałta? Zamęt i samooszukiwanie się, a ostatecznym zwycięzcą okaże się, właśnie kto?
Szulc i Król Olch to konflikt pomiędzy światopoglądem racjonalnym i irracjonalnym, to widzenie: z jednej strony wszyst­ko w czerni i bieli, z drugiej złoto i czerwień. Malował słowem, malował kredką „bałwochwalcza grafika”" często kreowała postacie, które są karykaturami samych siebie. Czas wydaje się iść, ale powraca jak kołowrotek sansary, powtarzalność pór roku i dnia i no ma pierwszeństwo przed linearnym następstwem zdarzeń. Zaciera się tu granica między rzeczywistością a mitem. Ten cykl koła umieścił w grafice i zapisał w prozie, w sanatorium skarlałych postaci idących przez wieki do prawdy z dworu monarchy, poprzez holocaust, aż po śmierć… i tylko olcha Go­ethe­go po roz­rą­ba­niu czer­wie­nie­je, przy­po­mi­na­jąc krew. Kto? Jak, nie Bruno Schulz głęboko się wpisze w mgłę wschodu 2022 roku.
Pewnie w twojej bluzie każ­dy czło­wiek do­strze­ga inny guzik. Ja dostrzegam niepokój.

Pozdrawiam.

Ładnie :)

tak jakoś historycznie ...

jak zwykle literacko***

dobrze:D