Jest w nas wielkość i małość, bezinteresowność i okrucieństwo i cała masa innych sprzeczności dokładnie przemieszanych. I Twoje sprawozdanie te nasze rozdarcie pomiędzu niebem, a ziemią dobrze oddaje. 5/6

Dobre :-)
A ja to między bajki włożę...

To zestawienie mordowania ludzi z zatruwaniem oceanów robi wstrząs w czytelniku. A powody, tak... człowiek zawsze wszystko usprawiedliwia czymś niezmiernie ważnym.

Z wiersza można wiele wątków wyciągnąć, ale głównie kręcimy się wokół tematu zła w świecie. Chcąc, nie chcąc przychodzą mi do głowy słowa Jezusa, które wypowiedział odnośnie końca czasów, że będzie tak jak za dni Noego i za dni Lota, że jeśli i pili; że żenili się i za mąż wychodziły... Czyli wszystko w "normie" w świecie. Można z tego wysnuć wniosek, że Bóg nie jest zdziwiony tym, jak postępuje świat. A więc nie jest On jakimś naiwniakiem, który myślał, że wszyscy jak jeden mąż uwierzą Chrystusowi na Słowo. Zresztą Apokalipsa św. Jana ukazuje dobitnie, że zło będzie aż do końca, do ponownego przyjścia Pana na Ziemię. Nawet więcej, bo będzie intensyfikowało swoje działania.

W tym miejscu powrócę myślą do Lota i Sodomy, a raczej do Abrahama. Gdy bowiem Bóg wyjawił swojemu przyjacielowi Abrahamowi, co stanie się z Sodomą, to czynił to z konkretnego powodu. Zdaje się, że doskonale wiedział, iż Abraham jako sprawiedliwy będzie próbował ratować drugiego człowieka, także sprawiedliwego. I tak się stało, a Bóg zupełnie na poważnie traktował jego słowa i wszedł z nim w dialog. To z kolei sugeruje, że sprawiedliwi są tu na Ziemi tymi, którzy jakby wypraszali Bożą cierpliwość wobec świata. Tak, wobec świata... Żeby On przedłużał czas do rozpoczęcia sądu ostatecznego. A to wszystko w Jego przecież mądrości, bo On sam wie, kiedy to nastąpi.

Dalej należałoby stwierdzić, że zadaniem Abrahama i jego potomstwa nie jest WALKA ze złem, ani nawet podejmowanie próby zamieniania Ziemi na Królestwo Boże. Misją Abrahama i każdego z jego potomstwa jest błogosławienie. I to wyraźnie mu Bóg powiedział, gdy sam mu błogosławił jeszcze jako Abramowi (Rdz 12,3). Również Szymon (Piotr) w swoim 1 liście zachęca wiernych, żeby byli wierni temu powolaniu:
"Nie oddawajcie złem za zło, ani złorzeczeniem za złorzeczenie. Przeciwnie zaś: blogoslawcie. Do tego bowiem zostaliście powołani, abyście odziedziczyli błogosławieństwo." (1 P 3, 9)

Zdaje się więc, że prawdziwie dzieci Królestwa nie powinny spoglądać na świat oczami świata, ale zawsze według tego światła, które mają w sobie. Wszak kto przylozyl już rękę do pługa, a odwraca się, ten nie nadaje się.

Niestety jest też w Kościele taka tendencja, która podpowiada, żeby budować Królestwo na Ziemi według miary ludzkiej. A to prowadzi do nikąd. Znów należy zajrzeć do Apokalipsy, żeby przypomnieć sobie, że to, co ze świata, światem pozostanie, a święci będą opieczętowani i oni zachowają życie.

Bardzo też lubię słowo, które wygłosił Szymon (Piotr) w domu Korneliusza. Tam jest wszystko, co najważniejsze. A znajduję tam również zachętę do własnego chrześcijańskiego życia. Szymon mówiąc o Jezusie, tak powiedział:
"Dlatego, że Bóg był z Nim, przeszedł On, dobrze czyniąc i uwalniając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła." (Dz 10,38)

Dlatego więc, że Bóg jest i z nami, idźmy więc dobrze czyniąc... A jak to jest dobrze, to można wyczytać choćby w Mk 12,28-34

Zachęcasz wierszem do rozmyślań. Jak zwykle zresztą...
Pozdrawiam Cię. Hej ho! 😊🙋🏻‍♂️

Ja jednak wierzę w ludzkość. Rozwijamy się, jeszcze zawsze rozwijamy, dążąc do coraz lepszego, wrażliwszego Homo sapiens. Kiedyś pisałam referat na temat przestępstw dzisiaj i w przeszłości, konkretnie w średniowieczu. Nie da się porównać. Może dlatego człowiek jest łagodniejszy, bo się więcej mówi i pisze na ten temat, a i czasy są łatwiejsze, sprzyjające życiu. Średniowiecze było szczególnie brutalne.

„Nie walczcie z potworami, abyście nie stali się potworami. Kiedy patrzysz w otchłań, otchłań patrzy również na ciebie”. - Fryderyk Nietzsche. 6/5 Serdeczności

To jedno z najszczerszych sprawozdań, jakie czytałam ;) Zazwyczaj bajeruje się w nich, ile wlezie, podrasowuje, a często sciemnia, byleby wyjść na swoje. A tu rzetelnie, krok po kroku, prawda w oczy. Jesteśmy ludźmi. Tacy jesteśmy. Czasem trzeba to po prostu powiedzieć.

dla kogo to sprawozdanie? Jeśli dla Boga- to chyba zbyteczne, a jeśli dla ludzi - to chyba też. Niewiele sobie z takiego bilansu robimy.
Ciepłe pozdrowienia.

Katalog win i spis paradoksów! Wiersz jest brutalnie szczerym zapisem naszej rzeczywistości – z jednej strony niszczycielskiej i pełnej nienawiści, z drugiej wrażliwej na piękno muzyki, zachodów słońca i miłości. Ciepłe głosy saksofonu i zimne strzelby myśliwych, milczące niebo i krzyk zranionej ziemi – wszystko to pokazuje naszą sprzeczność jako gatunku.
A największym paradoksem jest to, że wciąż opowiadamy sobie historie o Stwórcy, podczas gdy sami tworzymy swoje własne potopy.

Czasem człowiek człowiekowi wilkiem i mam wrażenie, że pod tym względem jest coraz gorzej pozdrawiam serdecznie 😉

Człowiekowi niestety bliżej do złego niż dobrego. Świat nie napawa nadzieją mz
Co do Boga i Ewangelii chyba większość traktuje po macoszemu lub uważa za bajkę.
Był potop, a teraz będzie ogień.
Pozdrawiam Kornelu :)

Zastanawiam się, kto jest adresatem tego sprawozdania? Kosmici? Bo przecież nie Bóg, skoro według Autora go nie ma.. Świetnie napisany, począwszy od pierwszej strofy, która jest jak pierwszy grzech w spowiedzi. Potem trochę załagodzenia okrutności człowieka i znowu jakaś papryczka chili, zeby nie było zbyt słodko. Następnie czwarta - moja ulubiona z cudowną frazą "by tulić się do zachodów słońca" i znów coś na ostro, by przejść do lekko cynicznej puenty. W tej sinusoidzie pokazujesz dobro i zło człowieka, nie wygładzasz kantów, jesteś sprawiedliwy w ocenie. Uważam, ze to bardzo dobry wiersz, i choć nie zgadzam się z puentą, daję 5/6.

Tak, ludzkość ma swoje jasne i ciemne strony w proporcji 2 do 3, jak w Twoim wierszu. W moim postrzeganiu przechył jest większy, ale każdy ma własne spostrzeżenia. Czy skończy się to potopem, czy innym kataklizmem, nie wiemy, jeszcze. Pozdrawiam.