Miłosz jakoś do mnie nie przemawia, ale już wiem, że dzięki Tobie w Nowym Roku sięgnę po wiersze Brodskiego, wszak nigdy nie jest za późno na poszerzanie horyzontów :)

Tak, to doświadczenie uniwersalne. W przypadku tego poety, poezja była lekarstwem. Dawne czasy. Czytałem Brodskiego dawno i potem już nie wróciłem do niego, a przecież wciąż czytam wiersze . Na przykład do Miłosza wracam co parę dni.

Dzięki za uczestnictwo w tym wierszu. Ten moment w wierszu dotyczący krzywdy i "odgryzania się" , o którym napisałaś, jest w istocie kluczowy, bo wokół niego powstał klimat tego wiersza. Pozdrawiam serdecznie.

Twoje komentarze są samoistnym gatunkiem Twojej twórczości. Pomogłaś mi wrócić do tego specyficznego klimatu sprzed wielu lat. Chyba jednak musze odszukać w swoim bałaganie jego wiersze ... Podziwu godna jest Twoja wnikliwość i precyzja myśli. Dzięki, bo takie komentarze przywracają mi wiarę w komunikację przy pomocy poezji. Na marginesie , jeśli mi wyślesz adres, na który mam wysłać swój tomik, chętnie to uczynię.

Jestem
JIosif Aleksandrowicz Brodski - liryk, prozaik, dramat, publicysta. Jeden z najwybitniejszych współczesnych poetów i eseistów, laureat literackiej Nagrody Nobla w 1987 roku

…słońce, przenikając ciebie, zamieniało się w lodowate światło… Urodziłem się i dorastałem na
bagnach Bałtyckich przez cynkowo-szare łamacze, które zawsze maszerowały na dwójkach („Koniec pięknej epoki”)
… gdy twoja męczeńska twarz cofała się w marmur
wszak ciepło jest mniej precyzyjne od zimna… pochowany na cmentarzu na wyspie San Michele w Wenecji, którą tak bardzo pokochał, i której poświęcił esej Znak wodny.
… odgryzałeś się za to, że cię kiedyś skrzywdzono
(w ciemnościach słyszałeś płacz na dalekiej północy)… za pasożytnictwo został skazany na 18 miesięcy w mroźnej Syberii. Był to jeden z najlepszych okresów w życiu Brodskiego.
Jego mentorka Anna Achmatowa, śmiała się z niedołężnością KGB. "To tak, jakby zatrudnił ich, aby zrobili to celowo." - mówiła.
… przestrzeń przed tobą była tylko zaproszeniem do geometrii
stąd nihilistyczne uwielbienie geografii ponad historię… uczestniczył w wyprawach geologicznych w Morzu Białym, na Syberii Wschodniej i na północy Jakucji, Tarcza na Anabar. Po załamaniu nerwowym we wsi Yakut Nelkan pozwolono mu powrócić do Leningradu. Wpadał w pomysły zostania lekarzem, pracował jako asystent paraszyta w kostnicy - rozcinał trupy, pracował jako palacza w kotłowni, marynarz na latarni. Jego nihilizm często wykorzystywany był do określenia stanu psychicznego i społecznego.„Wielka elegia dla Johna” „Donne’a Koniec pięknej epoki” „Elegie rzymskie”

…"Ponieważ surowa sztuka poezji wymaga słów, ja,
morose, głuchy i
łysiejący ambasador mniej lub
bardziej nieistotnego narodu, który
utknął w tej super mocy, chcąc
oszczędzić mój stary mózg, włożyć ubrania - wszystko przeze mnie - i udać się na główną ulicę: na wieczorną gazetę".
"Wraz z nieliczną garstką największych twórców XX wieku Josif Brodski wiernie stał na straży słowa, strzegł jego powagi i godności. Władał nim mistrzowsko z siłą i precyzją, aby stawić opór kłamstwu i barbarzyństwu". - Zbigniew Herbert
… wolałeś kobiecość od kobiety i boskość od Boga
nieźle ci wyszła ta współczesna literatura… Twój głos, twoje ciało, twoje imię
nic dla mnie teraz nie znaczą. Nikt ich nie zniszczył.
Po prostu, aby zapomnieć o jednym życiu, człowiek
musi żyć co najmniej jednym innym życiem. I służyłem tej części. - ostatni wiersz do "M.B.", opisując siebie, równocześnie pamiętając o ich życiu w Leningradzie: po narodzinach syna przez Marinę Bosmanowa, Brodsky kontynuował dedykację poezji miłosnej kobiecie której nie mógł poślubić.Opuścił ojczyznę, gdy jego syn miał pięć lat w 1972 roku, niosąc maszynę do pisania, dwie butelki wódki i kolekcję wierszy Johna Donne'a.
… "Wiedziałem, że wyjeżdżam z kraju na dobre, ale gdzie, nie miałem pojęcia w ogóle. Jedno, co było jasne, to to, że nie chciałem jechać do Izraela… Nigdy nawet nie wierzyłem, że pozwolą mi odejść. Nigdy nie wierzyłem, że włożą mnie do samolotu, a kiedy to zrobili, nie wiedziałem, czy samolot pojedzie na wschód czy na zachód… Nie chciałem być ścigany przez to, co pozostało z Radzieckiej Służby Bezpieczeństwa w Anglii. Więc przyjechałem do Stanów"…

Został laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1987 za uniwersalne wartości całokształtu twórczości literackiej. W tym samym czasie dokonuje się pierestrojka w ZSRR. Zbiegła się i Nobel Brodskiego przedarł tamy ciszy w jego domu.

W czasie mowy wypowiada:
"Krew we mnie jest żydowska, kultura rosyjska, jestem obywatelem USA, a także angielskim eseistą. Kraj, w którym się urodziłem, to Rosja i tak będzie niezależnie od panującego tam systemu politycznego. To jest kraj, który dał mi język i zrozumienie ludzi"…

W wieku 55 zasypia i nie budzi się ze snu. Spokojnie na wieki.

"Życie jako moralna przypowieść. Poeta uwięziony i skazany przez państwo, następnie przez państwo wygnany, i po jego śmierci szef państwa klęczący u jego trumny. I ta baśń przydarzyła się w naszym mało baśniowym stuleciu". - Czesław Miłosz

W twoim studium w postaci małej pigułki zawarłeś prawie całą biografię Brodskiego. Zawarłeś elementy jego „zastępstwa w klatce”.
Pozdrawiam serdecznie i dalszej weny w Nowym Roku