Twoje Wiersze - trochę umrę

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

12 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Jan Kępiński

kwadrans temu

"Trochę" to bardzo dobrze napisałaś - tyle, że tak można tylko w wierszu.

JoViSkA

godzinę temu

Życie to nie bajka...bywa brutalne, a my umieramy każdego dnia od chwili narodzin, ale odradzamy się z każdym nowym dniem i podejmujemy walkę na nowo...najważniejsze, to nigdy się nie poddawać i czerpać naukę z przebytych doświadczeń...:)
Pozdrawiam serdecznie

Mateusz Śliwiński^(*)

dwie godziny temu

"śmierć wewnętrzna" to najgorszy rodzaj śmierci... Pozostaje jeno pusta skorupa... Potłuczone lustro bez twarzy.... Pozdrawiam serdecznie 😉

Viola Arvensis

godzinę temu

Do tego wiec doprowadzać nie można. Chwilowa rozsypka dotyka większości z nas, ważne by nigdy sie nie poddawać nastrojom.
Serdecznosci 🙂🪻

_wena_

dwie godziny temu

Każdego dnia coś w nas umiera i coś się rodzi. Od chwili narodzin nasze życie zaczyna się kurczyć ale nie to spędza nam sen z głowy, bo zbyt mocno jesteśmy skupieni na spełnianiu swoich pragnień i marzeń. Jednak, gdy coś nie idzie po naszej myśli, obwiniamy los, który nie zawsze bywa łaskawy.
Świat jest piękny, tylko niektórzy ludzie nie potrafią kochać i boją się uczuć lub odrzucenia. Świat stoi przed nami otworem, tylko żyją wśród nas ludzie, którzy z różnych powodów zamykają się w sobie. Po świecie chodzi więcej egoistów, niż nam się wydaje. Być może znają to powiedzenie " Żyj tak, żeby Tobie było dobrze! Innym i tak nigdy nie dogodzisz!
Serdecznie pozdrawiam z podobaniem refleksji.
Temat rzeka...

Viola Arvensis

godzinę temu

To prawda-temat rzeka ale warto rozmawiac i pisać.
Bardzo dziękuję za przystanek i treściwy komentarz .
Pozdrowienia 🙂🪻

_wena_

dwie godziny temu

6/5 z plusem

Elżbieta

trzy godziny temu

Chyba większość z nas cierpi na przypadłość "rozsypania od czasu do czasu", ale spinamy się i znowu gnamy w życie, do czasu...
Serdecznie pozdrawiam Violu z podobaniem:)⭐️

Viola Arvensis

godzinę temu

Tak to wygląda przeważnie, choc różnie u różnych ludzi...
Serdecznie Cie Elu pozdrawiam i dziekuję pięknie 🙂🪻

klaks

ponad pięć godzin temu

Bardzo lubię dynamikę Twoich wierszy, jakby czerpały życie pełnymi wersami...Ten wiersz krzyczy, szanuj mnie i oszczędzaj, bo bez tego co w człowieku najlepsze, będziesz ubogi nasz świecie.
Pozdrawiam Cię serdecznie :)

Viola Arvensis

ponad pięć godzin temu

O wlasnie tak , wkilku Twoich słowach.
Dziekuje Grażynko za czytanie w pełni i fajny koment.
Serdecznie pozdrawiam.

Marek Żak

ponad pięć godzin temu

Do końca pierwszego czytania myślałem, że ona od chodzi od niego, a wyszło, jak w erekcjato, pełne zaskoczenie w puencie, co na plus. Pozdrawiam serdecznie z podobaniem.

Viola Arvensis

ponad pięć godzin temu

Zawszę jest mi milo jak wiersz jest przeczytany od początku do końca a jak jeszcze zrozumuany, to juz w ogóle super.
Dlatego najserdeczniej Ci Marek dziekuję 🙂🪻

Krystek

ponad pięć godzin temu

Twoje umieranie, to zmęczenie nawałem obowiązków
Twoja apatia powoduje , że nie masz sił cokolwiek robić
mówić. To takie odrętwienie jak w letargu. Potrzebujesz
bliskości, zrozumienia, pomocy - jak powietrza.
Życzę, wszystkiego, co dobre i miłe, co sprawi szczęśliwe
chwile:)

Viola Arvensis

ponad pięć godzin temu

Dziekuję i wzajemnie Krysiu.
🙂🪻

samisen

ponad pięć godzin temu

Wiersz ukazuje, jak brak troski i empatii może prowadzić do emocjonalnej śmierci, ale jednocześnie przypomina, że jeszcze istnieje szansa na ocalenie – jeśli druga strona zdąży zareagować.
Pozdrawiam serdecznie ;-)

Viola Arvensis

ponad pięć godzin temu

Dziękuję za Twoją komentarz I interpretację.
Bardzo serdecznie pozdrawiam 🙂🪻

mis

dziesięc godzin temu

Takie jest życie, tak świat jest ułożony. Niestety nik z nas nie uniknie umierania. Wiersz jest napisany wspaniale. Głębokie wzruszenie pozostawił ten wiersz w mojej duszy... Gratulacje!
Serdeczności.
6/5

Viola Arvensis

dziesięc godzin temu

Niezmiernie mi milo czytać Twoje slowa.
Dziekuję uprzejmie i pozdrawiam.
🙂🪻

LydiaDel

dziesięc godzin temu

Miłość odczuwamy dopiero w bólu. Ona dojrzewa wraz z doświadczeniem, między oddechami. Subtelnie oddałaś ten nastrój, gdy miłość ciąży, może już odchodzi...
Potrzebna przerwa na oddech, by jej nie spłoszyć, zatrzymać. Gdy pozwolisz miłości umrzeć, zagubisz się w tym chaotycznym świecie.
Tekst brzmi smutno, a raczej melancholijnie. Czujesz, jak krok po kroku umierasz i ubolewasz nad tą sytuacją. Czytając, czuję Twój ból dosłownie, Ty nie masz już nawet sił na gniew, nie masz sił walczyć, ale z chęcią dasz się światu "posklejać".
Głęboki sens, zatrzymał mnie na dłużej. 6/5 Serdecznie pozdrawiam.

Viola Arvensis

dziesięc godzin temu

Dziekuję za piekny odbior i wrażliwość Twojej duszy.
Przesyłam ciepło i uśmiech.
🙂🪻

Groschek^(*)

dziesięc godzin temu

trochę poszarpane i też (jak zwykle) kilka ślicznych maleńkich błędów - całość ale z przytupnięciem posadzki obsesją (* tutaj autokorekta z obcego Sasa); życzę miłego zachodzenia, bez bólu i pasztetu.. pzdr. 🏋️

Viola Arvensis

dziesięc godzin temu

Dziękuję za odwiedziny i poszarpaną opinię i wzajemnie.

Pzdr.

sturecki

dwanaście godzin temu

Najpierw pojawia się w wersach zapowiedź cichego znikania, nie śmierci dosłownej, tylko odejścia kawałek po kawałku z czyjegoś świata. Potem wiersz pokazuje, że to „umieranie” jest obroną, próbą złapania oddechu po zmęczeniu, bólu i utracie lekkości.
Więc nasuwa się puenta: jak ktoś za bardzo depcze po sercu, to człowiek czasem musi trochę zniknąć, żeby w ogóle móc wrócić.
6/5

Viola Arvensis

dziesięc godzin temu

Rozpędzony świat i życie tak depczą właśnie niektórym istotom.
Dziekuję pieknie za czytanie, i za obecność.
🙂🪻

Migrena.2^(*)

dwanaście godzin temu

wiersz mojej ulubionej Poetki.

paradoksalnie tętni tu najczystsze życie, bo Autorka ma odwagę nazywać swój ból.

Twoje 'umieranie po trochu' nie jest końcem, lecz heroiczną próbą ocalenia własnej wrażliwości przed chłodem świata.

niezwykły kunszt w zamianie rozpaczy w tak precyzyjną, rytmiczną strukturę.

to najlepszy dowód, że chaos, który Cię otacza, nie zdołał złamać Twojego wewnętrznego ładu.

Pamiętaj, że tylko to, co cenne, potrafi tak pięknie prosić o "poskładanie".

Twoja kruchość jest w istocie Twoją największą siłą.

bo Ty.......

piękny i wzruszajacy wiersz tu jest :)

Viola Arvensis

dziesięc godzin temu

To wszystko co napisałeś jest bardzo wartościową opinią.

Dziękuję uprzejmie.

Przeszło mi przez myśl, że masz cos z psychiatry , coś z wróżbity i cos z maga -ciekawa mieszanka
🙂🪻

Pokaż mniej

Logowanie

trochę umrę

Ocena wiersza

Treść

Warsztat

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji