Powrót do gwiezdnej macierzy
Nie ma samotnej kropli;
każda rodzi się
w chmurze,
opada na ziemię,
stając się częścią rzeki.
Nie ma samotnego człowieka;
oddechy splatają się,
a słowa wracają
do serca
echem.
Nie ma samotnego drzewa,
korzenie sięgają
głęboko,
ptak w jego cieniu
śpiewa,
a wiatr gra
w koronach liści.
Nie ma samotnej gwiazdy;
umiera,
by stać się światłem…
Jej blask
przenika wszechświat
w każdym powiewie
życia.
Stworzeni z tej samej
materii,
od ziarnka piasku
po kosmos,
każdy impuls
istnienia
jest echem
gwiezdnego oddechu.
Rozpoznaj go w sobie,
w krótkim tchnieniu,
zanim odejdziemy
śladami gwiazd.
