tekst wyraźnie wskazuje na uzależnienie od alkoholizmu
swego czasu ten temat mnie interesował, nawet byłem (z ciekawości) na spotkaniach AA.
bardzo się zdziwiłem gdy przyszedł tam chcący porzucić nałóg , w stanie po piwku, i został zdecydowanie odprawiony z kwitkiem . Spytałem prowadzącego dlaczego ? - bo tak trzeba . zabrzmiała odpowiedź. Po pewnym czasie przyznałem rację, To faktycznie straszny nałóg i aby z niego wyjść trzeba niejednokrotnie sięgnąć samego dna a i wyjście jest często długie i krok po kroku (12 kroków AA).

notabene nałogów jest więcej
a Twój wiersz dobrze oddaje ich stan.
6/5

Mocny wiersz jak nałóg który sprawia że człowiek nie pozwala sobie pomóc i bliskim szkodzi. Musi poczuć jakąś motywację silniejszą od nałogu by mieć siły podjąć walkę ze sobą.
Pozdrawiam serdecznie :)

Może to życie do bani, bo często na bani?
Niełatwo wyjść z nałogu alkoholowego, ale jest to możliwe.
Zazwyczaj potrzeba sięgnąć dna den.
I wtedy czasem się podnosi, a czasem umiera.
Pozdrawiam

znam to z życia w w domu ... lęk i strach ... podbite oko mamy ... jak granatowy od paska ... zaczynał pić od litra w górę nigdy się nie zataczał ... tylko szedł szeroko jak marynarz na pokładzie ...miał to opanowane do perfekcji w domu bieda ..a on pieniędzy miał jak lodu ... złote ręce i brylantowe gardło ...
nikt z nas nie wdał się w niego ... dziś jestem dumny z tego ... a na swoim weselu kieliszka nie dźwignąłem nawet za zdrowie ... nie słyszałem ... gorzko ...gorzko ... bo marzyłem w tm czasie o życiu pełnym słodyczy i takie życie mam ... abo mam nas chroniła od złego ... a Bóg ją wspierał... za te krzywdy jakich doznała ...pozdrawiam serdecznie ...

Witaj Staszku , wiersz jest wstrząsający. To prawda spotyka się ludzi w takim stanie- którzy pogubili się w życiu. Nie szanują nikogo , nawet siebie. Świetny temat wiersza i mistrzowsko wymalowany portret psychologiczny . Pozdrawiam cieplutko i pozostawiam gwiazdki Irena

Mocny wiersz!
O uzależnieniu nie da się inaczej pisać,
jeśli wiersz ma pozostawić jakieś przemyślenie.
Najlepiej działa wstrząs.
Przykro, że ludzie popadają w uzależnienia
i niszczą sobie i rodzinom życie.
Po człowieku powinna zostać dobra pamięć,
ale nie wszystkim dane jest przeżyć godnie życie.
Agresja i nienawiść do świata buduje się u uzależnionych
ludzi przez nałóg, który wpływa na nich destrukcyjnie.
Zaburza im świadomość życia... zagubieni, często pozostawieni
sami sobie... idą na dno.
Jakie to przykre i bezsensowne tak tracić poczucie sensu życia.
Ważny, potrzebny i otrzeźwiający społeczeństwo wiersz!
Powinniśmy reagować i nie zostawiać tych ludzi bez pomocy.
Serdecznie pozdrawiam

wpaść w dziurę łatwo a gorzej wyjść bez znajomości odpowiednich technik lub podpowiedzi z zewnątrz

Tak, mało poezji jest w uzależnieniach, więc rzadko się o tym pisze. Ale poezja taka ma być, wsadzać kije w mrowiska, poruszać ważne problemy. Po używki sięga się gdy ma się problemy z samym sobą, ze światem i gdy ma się wszystkiego dość. To wstęp, etap, albo końcowa faza depresji. Pozdrawiam.

Bardzo moncy wiersz, potrzebny. Podpisuję się pod ajw, problem ten jest ignorowany, a my ludzie trzeźwi często bierzemy współudział w chorobie alkoholików z tymi beznadziejnymi hasłami typu " ze mną się nie napijesz"... To jest prawdziwa choroba, często wstydliwa, dlatego też ludzie na nią cierpiący długo udają że nic się nie dzieje, bądź że sami sobie poradzą. Przypomniało mi się świetne opowiadanie Marka Hłaski "Pętla".
Pozdrawiam serdecznie

Mocny wiersz, prawdziwy do bólu.
Wielu tak niestety przegrywa życie..reszta za ajw (Iwonką)
6/5 bo temat bardzo ważny...
Pozdrawiam

Alkoholizm to choroba, którą trzeba leczyć. Zmienia się osobowość, zanikają uczucia wyższe. Jest tylko jedna ważna rzecz w życiu - wódka. Taki człowiek budzi odrazę, bo jest najgorszą wersją siebie. Ale w każdym z nas jest dobro i zło. Jedni są silni, inni są słabi. A my, ludzie, którzy nie mamy problemu z alkoholem, jak się zachowujemy namawiając innych: "Ze mną się nie napijesz?", "Kto nie pije, ten donosi" itp.. albo dając pieniądze alkoholikowi żebrzącemu pod sklepem. Wciąż za mało jest działań zapobiegających tej pladze. Kiepska jest wiedza społeczeństwa, kiepska pomoc dla osób współuzależnionych, które dzięki odpowiedniej wiedzy mogłoby pomóc swoim bliskim, którzy zeszli na złą drogę. Wiadomo, że wielu z nich nigdy z tego nie wyjdzie, ale dałoby się uratować tych, którzy mają cień szansy. Piszę to jako zona człowieka, który wiele lat temu miał poważny problem z alkoholem, ale dzięki odpowiednim działaniom z mojej strony stał się diametralnie inny i dziś jestem dumna z jego pracy nad sobą i tego jakim jest człowiekiem.

Bardzo mocne przesłanie o kimś kto osiągnął samo dno.Moim zdaniem trochę na własne życzenie.Jeśli ktoś taki nie chce pomocy to nawet jak ktoś wyciągnie do niego dłoń by pomóc zapewne spotka się z odrzuceniem.Takie osoby same muszą tej pomocy chcieć nic na siłę pozdrawiam serdecznie;)

Na kogo, co ten człowiek jest tak zły? Nie wiemy, ale widać, że skierował całą swoją złość (prawdopodobnie odczuwaną w dzieciństwie) na siebie i to on ponosi najstraszniejsze konsekwencje; dla społecznego otoczenia konsekwencją jest jedynie dyskomfort. Agresja to mechanizm obronny przed lękiem i bezradnością. Nałogi to sposób radzenia sobie z emocjami.
We mnie bohater wiersza budzi ogromne współczucie. Po nas wszystkich zostanie szary ślad, który zmiecie czas... Świetnie poprowadzona narracja. Pozdrawiam serdecznie.

Ludzie przegrani przeważnie są w takim położeniu na własne życzenie ale ludzkie odruchy znajdują miejsce często na wyciągnięcie ręki do takich osób. Ciekawe wierszowanie 🙂

Świetny wiersz od strony warsztatowej! Naturalistyczny obraz człowieka, niszczonego nałogiem, pełnym agresji i pretensji do świata, wzbudza wstręt do obrazu i podziw dla środków poetyckich w jego wywołaniu! Bardzo dobry utwór 5/6
Pozdrawiam serdecznie, Staszku, dobrego dnia:)⭐

Biedny człowiek, chyba jednak nie taki biedny, bo wszystkie swoje smutki topi w butelce wódki i smrodzi papierochami, kogo na to stać? :))));) A tak już na poważnie, to bardzo dobry temat poruszyłeś...jesień zawsze jest depresyjna i dotyka najszybciej samotnych...Pozdrawiam Stasiu ciepło :)

Dobry wiersz, znowu na ważny temat. Jest ich niemało, ale są też inni, po dragach, spokojnie i cicho zanurzają się w nicość i własne odchody. Ludzie odwracają głowy, wielu ma nadzieję, że zima zrobi swoje i się nie obudzą. . Pozdrawiam.,

Takich ludzi jest coraz więcej.
Uważam , że trzeba szukać
przyczyny i zacząć przeciwdziałać.
Ślę moc serdecznych pozdrowień:)

Brutalne obrazowanie, środki ekspresji jakich użyłeś daje nam literacki naturalizm.
Autentyczność to duży plus tego wiersza.

Ciężki wiersz nie ukrywam ale i temat niełatwy więc można przypuszczać że autor raczej opierał się na konkretnych osobach lub osobie którą zna. Życie bogate w różne zjawiska społeczne i każdy z nas Inaczej do nich podchodzi. Jedni zauważają szpetotę nieład ludzkie krzywdy i kłopoty a innym jest to obojętne. Tak czy nie tak napisanie wiersza w podobnej sytuacji wydaje się być rzeczą naturalną chociażby dla zasygnalizowania kwestii związanych z nastawieniem mentalnym pewnych ludzi.
Pozdrowionka z podobaniem 🌟👍

Gdy wzorców brak
Wszystko jest nie tak
I ciągłe jest chlanie
Łatwiej o popiół niż o diament.
Pozdrawiam w zadumie.

Życie dziś brak wzorców Jurek