Nasze pustostany są niezbadaną przestrzenią w której chwile wpadają i ulatują. My wciąż nienasyceni życiem podróżujemy i szukamy nowych obszarów do nakarmienia naszej duszy. Czy jesteśmy tylko cząstką jakiegoś planu, czy tylko wypełnieniem pustki.
Przemijamy, czy tego chcemy, czy nie. Jednak wciąż z nadzieją na wybudzenie się ze snu.

Pozdrawiam serdecznie

Pomilczę nad istotą przekazu.

Przemijanie wpisane jest w każde życie, czasu nie zatrzymamy, trzeba się pogodzić z jego upływem.
Pozdrawiam serdecznie :)

Pięknie opisany aspekt przemijania i pytania , które sobie niezmiennie zadajemy....Pozdrawiam:)

Nie jestem Ci w stanie odpowiedzieć, więc pomilczę. Świetnie ubrałaś w słowa duszy niepokoje. Z pozdrowieniem serdecznym.

Nasza egzystencja pełna pytań, na które nie ma odpowiedzi lub przychodzi zbyt późno.
Pozdrowienia!

Ból egzystencjalny ciekawie sformułowany w Twoim wierszu.
Pozdrawiam ciepło Lidio :)

Powołaniem człowieka jest realizacja jego najwyższych kwalifikacji - rozumu i cnoty, stawanie się doskonalszym moralnie i mądrzejszym (przekonanie dominujące od starożytności po współczesność). Człowiek żyje, aby gromadzić dobre doświadczenia, które są wartościowe dla nas wszystkich...
Pozdrawiam serdecznie :)

Ciekawie i ładnie.
Pozdrawiam serdecznie.

Pytania egzystencjalne i filozoficzne, ale skoro jesteśmy małymi cząstkami, nie znamy odpowiedzi, tak, jak mrówki też nie wiedzą, po co to wszystko. Udanego dnia:).

Bardzo dobry wiersz na temat problemu egzystencji, a raczej jej sensu - lubię, gdy są te kwestie poruszane, choć im więcej o nich sama piszę, tym zdaje sobie sprawę, że na to pytanie nie ma jednej, ogólnej odpowiedzi. Ten sens zmienia się z każdym etapem, na który wchodzimy w swoim życiu. I nawet myślę sobie, że nie ma jednego sensu, a jest to raczej na zasadzie zdobywania baz i na tej zasadzie budowanie tego kim się jest. Każda część jest ważna, każda choć trochę pomaga w wykreowaniu następnej części siebie, a etapy w życiu uczą i zmieniają, ale to dobrze. To dlatego czujemy, że żyjemy, a nie siedzimy w jednym punkcie czekając na odpowiedź, która sama nigdy nie przyjdzie, mam wrażenie, że się ją zdobywa poprzez działanie i dopasowywanie kolejnych, nowych kwestii do naszej osobowości, wzbogacanie się. Lidio, jak widzisz, miło mi Cię czytać znów!

Świetny wiersz Lidko, skłania do refleksji. Pozdrawiam wieczorowo

ja wierzę i ufam i życiem każdego dnia tu się cieszę ... pozdrawiam serdecznie ...

Pytania zadawane od wieków, jaki sens ma życie,
czy jest coś po nim, msz nie ma 100% odpowiedzi,
choć ludzie bardzo silnej wiary, powiedzą, że czeka nas życie
wieczne, a ja powiem ja tego nie wiem, ale myślę, że jest dusza,
że jest też materia i że życie to krążenie wieczne krążenie materii,
i nawet, gdy już rozłoży się ciało, to pozostaje dusza, a może jakaś
część świadomości, niedawno słuchałam ciekawej rozmowy filozoficznej
gdzie padło rozważanie tego typu, iż po x latach człowiek jest w stanie osiągnąć nieśmiertelność w postaci tzw. nadświadomości, ale to trzeba by z nimi pogadać,
póki co żyjmy tu i teraz, tak pisze Gosia, a nasze życie też nie musi być otoczone próżnią, poza tym nikt jeszcze stamtąd nie wrócił, no chyba, że w postaci ducha,
dlatego nie ma potwierdzenia na to jak to jest dalej i jakie jest to dalej, jeśli ono jest?...
Z pewnością łatwiej nam żyć z tą myślą, że jest, ale może to tylko nasza forma samoobrony, by potwierdzić, że życie ma głębszy sens?
Zazdroszczę ludziom, którzy są tego pewni, ja nie jestem pewna, że tak jest, ani że tak nie jest...
Pozdrawiam Lidko, przed snem, wiersz z pewnością nietuzinkowy i można rzec w kontekście filozoficzno religijnym.
Dobrej nocy życzę :)

Takie to nasze przemijanie! A cel życiowy nie zawsze poznamy...Póki co korzystajmy z życia dopóty jeszcze żyjemy! 😃 Pozdrawiam Lidziu ciepło i spokojnej nocy życzę 😊⭐🤗🍀