Nasze pustostany są niezbadaną przestrzenią w której chwile wpadają i ulatują. My wciąż nienasyceni życiem podróżujemy i szukamy nowych obszarów do nakarmienia naszej duszy. Czy jesteśmy tylko cząstką jakiegoś planu, czy tylko wypełnieniem pustki.
Przemijamy, czy tego chcemy, czy nie. Jednak wciąż z nadzieją na wybudzenie się ze snu.

Pozdrawiam serdecznie

Pomilczę nad istotą przekazu.

Przemijanie wpisane jest w każde życie, czasu nie zatrzymamy, trzeba się pogodzić z jego upływem.
Pozdrawiam serdecznie :)

Pięknie opisany aspekt przemijania i pytania , które sobie niezmiennie zadajemy....Pozdrawiam:)

Nasza egzystencja pełna pytań, na które nie ma odpowiedzi lub przychodzi zbyt późno.
Pozdrowienia!

Ból egzystencjalny ciekawie sformułowany w Twoim wierszu.
Pozdrawiam ciepło Lidio :)

Powołaniem człowieka jest realizacja jego najwyższych kwalifikacji - rozumu i cnoty, stawanie się doskonalszym moralnie i mądrzejszym (przekonanie dominujące od starożytności po współczesność). Człowiek żyje, aby gromadzić dobre doświadczenia, które są wartościowe dla nas wszystkich...
Pozdrawiam serdecznie :)

Ciekawie i ładnie.
Pozdrawiam serdecznie.

Pytania egzystencjalne i filozoficzne, ale skoro jesteśmy małymi cząstkami, nie znamy odpowiedzi, tak, jak mrówki też nie wiedzą, po co to wszystko. Udanego dnia:).

Bardzo dobry wiersz na temat problemu egzystencji, a raczej jej sensu - lubię, gdy są te kwestie poruszane, choć im więcej o nich sama piszę, tym zdaje sobie sprawę, że na to pytanie nie ma jednej, ogólnej odpowiedzi. Ten sens zmienia się z każdym etapem, na który wchodzimy w swoim życiu. I nawet myślę sobie, że nie ma jednego sensu, a jest to raczej na zasadzie zdobywania baz i na tej zasadzie budowanie tego kim się jest. Każda część jest ważna, każda choć trochę pomaga w wykreowaniu następnej części siebie, a etapy w życiu uczą i zmieniają, ale to dobrze. To dlatego czujemy, że żyjemy, a nie siedzimy w jednym punkcie czekając na odpowiedź, która sama nigdy nie przyjdzie, mam wrażenie, że się ją zdobywa poprzez działanie i dopasowywanie kolejnych, nowych kwestii do naszej osobowości, wzbogacanie się. Lidio, jak widzisz, miło mi Cię czytać znów!

Świetny wiersz Lidko, skłania do refleksji. Pozdrawiam wieczorowo

ja wierzę i ufam i życiem każdego dnia tu się cieszę ... pozdrawiam serdecznie ...

Takie to nasze przemijanie! A cel życiowy nie zawsze poznamy...Póki co korzystajmy z życia dopóty jeszcze żyjemy! 😃 Pozdrawiam Lidziu ciepło i spokojnej nocy życzę 😊⭐🤗🍀