ten tydzień sam na sam
ośnieżone szczyty za oknem
opadająca powoli mgła
dalekie światła na widnokręgu

zamarliśmy w ciszy
płomyk świeczki pieszczotą
zabarwiał nasze ciała
opuszkami penetrowałeś ukryte zakątki

przylgnęłam do ciepła, którym ogarnąłeś
każdy skrawek unerwionych tkanek
usta wtapiały się czule w twoje wargi
skóra pragnęła dotyku jak wody na pustyni

odkrywaliśmy na nowo nasze tajemnice
jak podróżni wracający z męczącej wyprawy
w pozłocie księżycowej pełni usłanej błyszczącymi drobinkami
pocałunki przesłoniły smak wytrawnego szampana

stary rok wymknął się bezszelestnie jak intruz
w przymkniętych powiekach ginęły fajerwerki
zawładnęła nami cielesność w nowym wydaniu
z odrzuceniem kalendarza mieszanką codzienności
frywolną nutą na zachętę

jesteś łańcuchem klamrą co spaja nas dwoje
nie zniknęłam za horyzontem na skalistym wierchu
byłeś punktem odniesienia na mapie
nie zwalniaj uścisku tak trzymaj

Bożena Joanna
styczeń 2023