z dzieciństwa pamiętam jesienne wieczory
drewniana ława z jasnego i czarnego dębu w paski
czajniczek ze świeżo zaparzoną kawą
kolorowe filiżanki i malowane spodeczki

gdzieś z kuchni roznosi się po mieszkaniu
intrygująca woń atrakcyjniejsza niż ciemny napój
na barwnych talerzykach ciasto we wzory
brąz kontrastuje z intensywnym żółtym kolorem

wedle starej receptury z Wisły Malinki
w mikserze wymieszałam wszystkie składniki
powstała smakowita masa o cytrynowym zapachu
kolory przechodziły jedne w drugie jak w mozaice

niewidzialnej otoczki zabrakło w tym podwieczorku
ciasto jak ambrozja rozpływało się w ustach
nie do odtworzenia zaś atmosfera przy kawie miła sercu
aromat i smakowite kąski nie kuszą nieobecnych przy stole

w powietrzu unosi się żal i skrucha
za łakomstwo nieposkromione
tamte filiżanki wyszczerbione

Bożena Joanna
Wrzesień 2022