Twoje Wiersze - CZY RZECZYWIŚCIE IDZIEMY JEDNĄ DROGĄ?

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

12 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Elżbieta

pół godziny temu

Idąc razem, toczymy często wewnętrzy dialog z sobą samym, może nie tyle o samej drodze, którą i tak trzeba przejść, ale o przyjętej strategii
jej pokonywania i sensu jaki jej nadaliśmy.
Pozdrawiam serdecznie, Staszku:))⭐

LydiaDel

trzy godziny temu

Wiele dróg prowadzi do Rzymu, wiele dróg prowadzi do celu. Nie wystarczy patrzeć w jednym kierunku, trzeba razem dźwigać 'życie'/ciężar, wtedy jest łatwiej. 6/5 Serdecznie pozdrawiam.

Waldi1

cztery godziny temu

jedna jedyna droga ... którą wybrałem prowadzi mnie bo Boga .... chociaż myśli kluczą ... wędruję tysiącami dróg ...poznając świat i ludzi ... jak widać różnimy się od siebie ...tzn ... ludzie ... bo każdy ma inne problemy ..które dźwiga na barkach ..je je rozwiązuję nim mnie przyduszą ... więc nie mam możliwości do narzekania ... i kocham każda pogodę nawet tą w moim sercu ...bo jest radosna ... pozdrawiam serdecznie ...

legenda

pięć godzin temu

Droga jest tylko jedna i nie warto się z niej spychać:) pozdrawiam serdecznie miłego dnia życzę 65

sturecki

pięć godzin temu

Pewnie ... egzystencjalna Pewnie, droga jedna – ale każdy stawia na niej własne kroki. Dzięki i wzajemnie, niech dzień dobrze się prowadzi.

legenda

pięć godzin temu

6/5

Motylek78

ponad pięć godzin temu

każda droga prowadzi w to samo miejsce
czasami idziemy prosto do celu
czasami zbaczamy, okrężną drogą idziemy
ważne by zawsze do przodu
Pozdrawiam serdecznie 💙🦋

sturecki

pięć godzin temu

Dokładnie – kierunek ten sam, tylko tempo i zakręty różne. Najważniejsze, żeby nie cofać się, co najwyżej zatrzymywać na chwilę.
Pozdrawiam serdecznie.

Marek Żak

ponad pięć godzin temu

Dobry wiersz. Dylematy i rozterki są udziałem każdego. Podałes kilka przykładów, ot serce w jedną, ręka (i nie tylko ręka:)). ciągnie w inną stronę. Uczucia się zmieniają, ale poczucie obowiązku powinno byc kotwicą, żeby te mniejszeprzynajmniej zawieruchy przetrzymać. Jak to mówię: Nobody is perfect.
Pozdrawiam

sturecki

pięć godzin temu

Prawda – każdy się miota, ale jakaś kotwica musi być, żeby nas całkiem nie porwało. A z tym „nobody is perfect” podpisuję się obiema rękami, choć po turecku.
Pozdrawiam.

andrew

ponad pięć godzin temu

Niby wybieramy,
a nie tam się poruszamy .
gdzie nadzieję mamy.

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

sturecki

pięć godzin temu

Często tak jest – decyzja jedno, a życie i tak prowadzi innym zakrętem. Dzięki i też serdecznie pozdrawiam.

niezgodna54

ponad pięć godzin temu

zboczyć w bok - jakby nie czytał, coś mi tu nie pasuje, gdyż już w samym słowie 'zboczyć' jest zaznaczenie, że odejścia od głównej ścieżki...zatem podświadomie od razu czytam, że na bok, od danej sprawy lub zagadnienia

nie zaburzyłoby to moim zdaniem ciągu wiersza, gdybyś zrezygnował ze słowa 'bok' i zamienił tę frazę na krótszą lub np. napisał : ...myśli potrafią zejść z toru...lub ...myśli płynął innym torem niż wzrok...

to takie moje dumajki; pozdrawiam Stefi:))

sturecki

pięć godzin temu

Masz rację, słowo „bok” może być nadmiarowe – dzięki za czujność. Poszukam prostszego ujęcia, żeby myśl nie potknęła się o własne słowo. Pozdrawiam.

JoViSkA

ponad pięć godzin temu

Każdy ma swoją do pokonania...
Pozdrawiam

sturecki

pięć godzin temu

Tak jest – każdy dźwiga swój kawałek trasy. I całe szczęście, bo inaczej wszyscy deptalibyśmy się po piętach.
Pozdrawiam.

Krystek

ponad pięć godzin temu

Do działania i wyboru życiowej drogi
decydują nasze myśli i uczucia. Nogi
tylko polecenia wykonują.
Ślę moc serdeczności i pogody ducha:)

sturecki

pięć godzin temu

No właśnie – głowa i serce wydają rozkazy, a nogi są tylko posłańcami.
Pogoda z duchem i duch w pogodzie to zestaw idealny.

Stukacz^(*)

ponad pięć godzin temu

tak, czasami ma się wrażenie, że idzie się jednocześnie tysiącem dróg - byle się nie rozpaść na kawałki, a może tak trzeba?

sturecki

ponad pięć godzin temu

I bardzo dobrze – bez porządnego wyrzucenia śmieci nie ma miejsca na nowe. Tabula rasa to czasem jedyny ratunek, żeby nie dusić się własnym bałaganem.

Stukacz^(*)

ponad pięć godzin temu

taka ta droga moja, że nieprzetarta przez innych dlatego raz w jakieś chaszcze się wpadnie, raz nad potok zawędruje błądząc, to znów kogoś spotka, obcego i się okazuje kimś ważnym itd. hm, cały czas myślę o wierszu na ten temat, czekam aż dojrzeje trochę

Stukacz^(*)

ponad pięć godzin temu

Staszku, wszystko jest tak skomplikowane na dzień dzisiejszy, że wiersz, który był aktualny wczoraj nabiera innego znaczenia dzisiaj, dążę w tej chwili to całkowitego opróżnienia "śmieci" umysłu, właśnie wyrzucając w tych "wierszach" to co zbędne i stąd dzisiejsza tabula rasa, wyczyścić wszystko i zbudować nowy świat

sturecki

ponad pięć godzin temu

Może właśnie tak trzeba – chodzić w kawałkach, ale własnych. Lepiej być tysiącem ścieżek niż jednym chodnikiem do znudzenia.
Pozdrawiam.

jolka

dwanaście godzin temu

W ziemskiej rzeczywistości mamy różne cele a nawet do tych samych można dojść inaczej.Każda z dróg kończy się tak samo ale świadomość różnorodności powinna nas cieszyć,wolna myśl to skarb