Najpierw odzywa się sumienie, czyli jest. Później zaczyna się usprawiedliwianie samego siebie, przez wyszukiwanie u innych podobnych cech, zachowań, a nawet grzechów. Ogolony z wątpliwości, ubiera czystą koszulę i idzie do pracy...mija ludzi i myśli, wszędzie tylko skurw..., ani jednego porządnego człowieka, który zasługiwałby na miano "porządnego". PL i jego wizja świata :)) hmm

Są i tacy, którzy pomagają - mimo że sami niewiele mają... i nie dają dla dawania, ale z potrzeby serca.
Pozdrawiam ciepło:) B.G.

Dekalog, Kodeks Hammurabiego i kolejne, to elementy historii ludzkości jako Boskie wskazówki dla zapewnienia ładu społecznego, bo ludzie się różnią i kierują nimi przeróżne motywy i pragnienia. I w takim ładzie się rodzimy, kształtuje się nasze sumienie , czyli zdolność oceny własnego postępowania i świadomość odpowiedzialności moralnej za swoje czyny. Religie, systemy prawne dodają od siebie dodatkowe normy moralne i prawne i stąd rodzą się dodatkowe wzorce do naśladowania i postepowania. Posty, jałmużna, działalność charytatywna mają uspokoić sumienie, są rekompensatą za nie zawsze zgodne z tymi normami postępowanie i przeróżne często negatywne jego konsekwencje. Kto się nad tym głębiej zastanawia, dostrzega ile w tym wyrachowania, a ile szczerości. Każdy jest mikroskopijną cząstką ludzkości. Jaki ma się wpływ na głód, ubóstwo, wojny, zdrowie ludzkości, narkomanię, przestępczość i teraz modne zanieczyszczenie środowiska? Wyrzuty sumienia, że nie dało się paru groszy żebrakowi, bo rzekomo głodny, a nie ma problemu z aborcją. Można by mnożyć przykłady niewłaściwego ważenia spraw, moralnych dylematów, które nie mają wspólnego mianownika dla każdego. Czy ocena własnego postępowania ma sens? Oczywiście. Życie nabiera sensu jeśli bilans dokonań jest dodatni, a to weryfikują normy społeczne i religijne. A że różne? Trzeba wybierać w zgodzie z własnym rozumem i sumieniem. Pozdrawiam.

Czyli więcej jeszcze socjału w ramach sprawiedliwości i pomocy biedniejszym i innym krajom? Tak zrozumiałem. No nie wiem. Pozdrawiam.

Kiedyś usłyszałam, że jeśli ktoś ma sobie coś do zarzucenia, to nie jest złym człowiekiem. I trzymam się tego :-)
Bardzo dobry wiersz - bardzo ludzki temat.

Podoba mi się. To, jakie jest nasze życie może nie zawsze zależy zupełnie od nas, ale na pewno w jakiejś części możemy próbować pokierować swoim życiem tak jak sami sobie tego życzymy. To nasze chęci, upór, pragnienia motywują nas, by było nam po prostu dobrze we własnym życiu. Niestety świata się nie zbawi ani nie zapewni się wszystkim dobrobytu, ale tak jak czytamy w wierszu:

"Nie byłem nic winien
tym, którym się nie powiodło,
wyrzuty sumienia
trzymałem na inne okazje."

Kolejny Twój bardzo dobry wiersz, skłaniający do refleksji nad własnym życiem. Pozdrawiam.

Dobre spostrzeżenia. Nieróżnienie się od innych to już jakieś pocieszenie. Można schować się w tłumie, nawet, jeśli to tłum s...synów.
Treść może trochę potrząsnąć, bo dotyczy tzw. porządnych ludzi, których - właśnie! - nic nie kosztuje współczucie. Pozdrawiam.