szaleńcem zwą poetę a on się pławi w grzechach
rozwennionej poezji dla której świat pociesza
i wierzy niestrudzenie że chociaż jedno słowo
będzie czyimś odzieniem radością kolorową

dla pani co się smuci w oknie z czułą paprotką
lub pana by się łudzić mógł małą chwilą słodką
a on szaleniec prozy wciąż odmienianej w wersach
rozumie kim jest człowiek i czasem płacze w wierszach

więc chociaż on szalony pokochać daj poetę
gdy w ziemię zapatrzony pragnie zostać człowiekiem
który choć widzi więcej i czuje mrok przyszłości
w poezji topi serce co pragnie wciąż miłości

świata w lustrzanej tafli co ramą jest dla duszy
więc choć szalony z nazwy pozwól się słowom skusić
zrozumiesz że i w tobie jest piękno tego świata
poeta . czytaj człowiek . dla ciebie gra wariata



- tym, którzy czując więcej mają tylko pióro i kartkę. taką bronią pragną pokonać sens istnienia...