widzisz jak zmienił się
kolor dnia?

szpaki zaniepokojone

też słyszą akord
kontyngencji
przewidzianej na dziś

słońce sierpem księżyca

niby prosty obraz
rażący
fragment koła
zapładniany sferą

na czarnoksięskiej
pelerynie niebios
jeden guzik z cyrkonii
odbija blask twego
szkiełka

możesz to widzieć tak

*

lub klęknąć głucho
gdy nie zdołasz pojąć

ile nieskończoności
uwięzionych kwarków
łączyło się w protony
byś zadarł głowę i

dostrzegł w zjawisku
odrębne bryły
ponad linią Kármána
we wnętrzu
jednej z komórek
w której się znajdujesz

powąchał siarczystość
grawitacji
karła amanta
i gwiazdy
obojętnych na fakt

że obserwujesz
gdy kopulują

że niepokój szpaków
fanatyzmu
głodu i dobrobytu

że kiedy zechcesz
możesz przymknąć oko
i palcem
niczym sykstyński
zaćmić ich całkowicie
nie będąc na
Wyspach Owczych

porażone
źrenice umysłu
lub przydymione
szkiełko