Chore drzewo nie rodzi zdrowych owoców, a prawdziwa miłość nie zna psychicznej ani fizycznej a nawet słownej przemocy.
Pozdrawiam z podobaniem wyjątkowej, wyrazistej w swojej wymowie mini.

Uwielbiam krótkie formy, zwłaszcza, gdy są tak przemyślane. Każde słowo jest tutaj na swoim miejscu. Bije od niego siła i kruchość. Niesamowite połączenie przeciwności..

Po prostu podnieca swoją oryginalnością

Nadzwyczajna siła tej kapitalnej miniatury polega na wieloznaczności, której nie sposób się oprzeć. Jakby człowieka wciągał wir znaczeń. Elektrowstrząs to defibrylacja, gdy staje serce. To rodzaj terapii, która ma przestawić mózg na inne tory. To porażenie emocjonalne i zarazem biochemiczne, w rodzaju traumy, pierwszej chwili zakochania, nagłej zmiany czy wglądu świadomościowego, gdy neurony dosłownie skrzą.
"Bije" w puencie daje mnóstwo skojarzeń. Każdy je ma, może sobie dowolnie połączyć i wyobrazić.
Jesteśmy być może świadkami porodu wcześniaka i obserwania go w inkubatorze. A być może świadkami przemocy, która skończyła się interwencją systemową. Może świadkami historii miłosnej, w której trwa walka z lękiem przed bliskością. A może świadkami odzyskiwanej bliskości. Może też chodzi o proces psychoterapeutyczny, w którym dorosły człowiek obserwuje z bezpiecznego dystansu swoje mocne doświadczenia. A może to świetnie wykonana robota ratownika przy wypadku?
A może chodzi o to wszystko, co napisały moje Przedmówczynie i napisali Przedmówcy, dokonując genialnych interpretacji?
Stworzyć coś tak zwartego i równocześnie otwartego, używając tak precyzyjnych słów, a równocześnie najprostszych słów, to istne mistrzostwo. Chylę czoła i jak zawsze pozdrawiam gorąco, Wando :-)

Top 👏

Kochając doznajemy niejednokrotnie różnych "wstrząsów".
Miłość jest energią... siłą, która poraża.
Doświadczeniem emocjonalnym, które zapamiętujemy na zawsze.
Wszystko, co nam się przydarza wywołuje w nas określoną reakcję.
Często dmuchamy na zimne. Po każdym sparzeniu patrzymy uważniej na świat,
jak przez szybę, by chronić siebie i swoje uczucia.
Miłość poprzez swoje zawirowania unosi nas do nieba ale też sprowadza na ziemię.
Mówimy, że w kogoś uderzył "piorun sycylijski", czyli, że ktoś zakochał się od pierwszego wejrzenia...
został nieoczekiwanie porażony uczuciem miłości.
Elektrowstrząsem (serca)?
Jednak Twoja miniatura jest głębsza.
Dogłębniej analizuje fenomen miłości i zachodzące w związku z nią reakcje
w ciele i umyśle człowieka.
Dla mnie szyba symbolizuje stworzenie warunków cieplarnianych
dla zakochanego serca, ale także "wycofanie" z lęku... i niewidoczne odgrodzenie się...
zachowanie dystansu do własnych emocji.
Nie mamy wpływu na miłość, ona zakwita w naszych sercach jak kwiat... jest samosiejką.
Pozostaje nam tylko przyglądać się jak wzrasta i rozwija się w nas, czasami nawet lepiej zza bezpiecznej szyby.
Każdy wstrząs pozostawia po sobie ślad lęku... miłość zostawia dwa; euforię i strach.

Znakomita miniatura!
Genialna.
Wielopłaszczyznowa.
Ilu czytelników tyle ciekawych interpretacji.
I tę wielopoziomowość utworu bardzo cenię jako czytelnik.

Wando, czuję się niezwykle zaszczycona, obdarowana i wzruszona Twoją dedykacją.
Z serca Ci dziękuję.
Obsypuję wiersz gwiazdkami!
Serdecznie Cię pozdrawiam i życzę miłego wieczoru!

Wspaniała miniatura. Interpretuję ją najprościej. Pozdrawiam serdecznie :)

różnie można odebrać treść ale mi najbardziej kojarzy się z wybitną trwałością prawdziwego uczucia

kłaniam się
wszystkiego dobrego

Niesamowita miniatura, która otwiera możliwości do interpretacji. A oto jedna z nich.
Oddając się miłości można się rozczarować, cierpieć, wtedy powstają bezpieczne szyby, za którymi chowamy się, biomy się ponownie otworzyć.
Pozdrawiam serdecznie Poetkę :)

Dobrze, że elektrowstrząsy czasami pomagają...Wielowymiarowa miniaturka, można ją interpretować naprawdę na wiele sposobów :)

Bardzo intrygujący wiersz

Są takie chwile, a miałem kiedyś zapalenie nerwu twarzowego i trudności z poruszaniem częścią twarzy, co fajne nie było. Nic nie pomagało, a nagle, leząc na słońcu, poczułem w pewnej chwili prądy na całej twarzy i wszystko, może po paru sekundach wróciło do normy. To w temacie tytułu:). Pozdrawiam serdecznie.

Słowa przylgnęły do mojej klatki jak EW. Taka terapia jest ryzykowna, ale sądzę, że w niektórych momentach życia niezbędna, by przetrwać, nie zerwać nici, nie kreślić prostej kreski.

Z odpowiedniej perspektywy można zacząć od nowa.

Miniatura jest wielowymiarowa, zatem interpretuję ją również w aspekcie dosłownym. Czy jeden narząd, nie nasz, potrafi zmienić duszę? Co tak naprawdę w nas zmienia? Czy rodzi dystans do siebie?

Pozdrawiam ciepło, Wando - wzruszona!

Przepiękna miniatura, wspaniała. Czasem coś dotyka tak mocno, że potem już wszystko jest inne.
Pozdrawiam serdecznie :)

Czasami biją także zegary, że już najwyższy czas na podjęcie właściwych decyzji.
Niesamowita doskonała miniatura.
Najserdeczniej pozdrawiam:)

Czasem serce doznaje wstrząsów pod wpływem tego co się dzieje w naszym życiu i nie tylko.Wielowymiarowa refleksyjna miniatura pozdrowienia dla ciebie;)

Sądzę, że szyba może być inną, ochraniającą perspektywą postrzegania rzeczywistości w taki sposób, by to co z niej dociera, nie raniło już więcej serca! Tak sobie zinterpretowałam pewnie nieudolnie minaturę.
Pozdrawiam serdecznie:))⭐

Niekiedy taki mocny wstrząs jest potrzebny, aby przejrzeć na oczy...to jedna z wielu interpretacji jaka mi się nasuwa...miniatura z ogromnym polem do interpretacji
Pozdrawiam Wando :)

Bardzo pojemna ta miniatura!
I serce bije i czasem ludzie...
I wiersze bywają wstrząsające...jak życie.
Pozdrawiam Wando!

Znakomita miniatura! Zamknąć wszystko w kilku wersach, to dla mnie mistrzostwo!
Pozdrawiam serdecznie :)

Wymowna bardzo, świetnie, że pomogły, pozdrawiam ciepło i dodaję gwiazdki.

na całe szczęście elektrowstrząsy pomogły i dobrze ..powoli dojdzie do siebie ...ale nigdy nie będzie już tak samo ... pozdrawiam serdecznie ...

W sugestywny sposób ukazujesz dramatyczny moment, w którym życie zawisa na granicy, a serce, choć bije na nowo, pozostaje jakby za szybą, odseparowane od zgiełku codziennych zmartwień.
I nie wiem tylko, czy chodzi o to, by je zamknąć w sejfie ciała, czy oddalić od źródła niepokoju?