W ten dzień jedynie milcząc będę obserwować gwiazdy. Zapalę jedynie świece, postawię je na stole aby jedyne dawały pożądane światło. Tłum ludzi dziecinnie naiwnych będzie hurtowo kupować kilkaset różowych karteczek w kształcie serca z napisem ,,dla tej jedynej,,. Romantyczna miłość do ostatniego tchu, przepełniona melancholią i głębokimi pocałunkami jest tylko na zszytych w książkę kartkach, lub na ekranach plazmowych telewizorów.
Kiedyś wierzyłam w miłość, to było zanim się urodziłam. Jeszcze na tamtym dobrym świecie. Z dala od warunków których przecież miłość znać nie powinna. Warunki to oznaka ignorancji, chcenia czegoś w zamian jak to w biznesie bywa. Uczucie nie jest żadnym biznesem, nie ma żadnej ekonomicznej miary aby zmierzyła czyjeś uczucia, głębię miłości. Tutejsze róże szybko więdną, lub szybko są zbierane do szklanych wazonów by później wylądować w zbiorniku śmieci obok pustych pudełek po czekoladkach i listów z obietnicami. Gdzieś na wierzchu leży akt zawarcia ślubu, i kilkaset łez..
O tak najwiecej obietnic i jeszcze więcej zawodów sprawiła ludziom miłość. Życie pisze różne scenariusze każdego gatunku... ciekawe czemu życie przypisało gatunek dramatu, ewentualnie horroru. Dobrze wiem o czym piszę. Doświadczenie nadaje barw niebu i sensu następnych dni.
Dlatego w ten dzień pełen gwałtownych decyzji i późniejszych ich konsekwencji będę patrzyła na gwiazdy. Tam gdzie widoczna jest mgławica. Mgławica o której była mowa w filmie ,,źródło,, oglądaliśmy go razem gdy noc zapadła a Ty postanowiłeś zapalić świece. Kochałeś gdy palił się ogień. Ogień był Twoim żywiołem, motorem i siłą, dodawał uroku choć miałeś go nad przeciętnie sporo, Ja nadal płonę na samą myśl o chwilach spędzonych przy Tobie.
Długo się znaliśmy, może nawet w poprzednim życiu. Czułam się bardzo swobodnie rozmawiając z Tobą powierzając Tobie wszystkie swoje myśli emocje. Jestem wdzięczna za Twoja miłość jej oddanie się i zaufanie które w miłości jest jakże ważne i często wykorzystywane. Sam wiesz przez kogo. Mimo różnicy wieku miedzy nam, jestem pewna naszej bliskości, podobieństwa duchowego. Czas nam pokazuje jak przejść przez gesty las, ciemny las. Las potrafi uspokoić jeśli dobrze zagospodaruje się umysłem. U nas było to forma komunikacji niewerbalnej. Wciąż wspominam te ciepło bijące od Twoich ust kiedy tylko się do mnie zbliżyłeś. Nasze słowa były prawdziwe idealne jakby pochodziły z utopii, gdzie jest kryształowy ogród i szklane domy.
To wszystko było kosmicznie transcendentalne. Prawdziwy romans miedzy galaktyczny. Teraz jest tylko cisza. Jeszcze wtedy rozmawialiśmy. Czyje się jakbym to właśnie ja Cie odprowadziła. Ta która zrozumiała, potrafiła kochać pomimo choroby. Każdy z mas jest w jakimś nawet mikroskopijnym stopniu niesprawny, czy to fizycznie czy umysłowo. Przed snem wymawiam kilka razy Twoje imię, w jednym ze snów przyszedłeś. Bardzo mnie to ucieszyło, byłam wniebowzięta. Pragnęłam się nie obudzić. Zostać we śnie z Tobą.
Budzik nie pytał o zdanie. Bez litości przywołał na ziemię. Zimną twardą ziemię. na końcu dnia rozpalając w kominku rozmyślałam o tym jak się odrodziłeś z popiołu, między płomieniami. Niech gwiazdy dadzą Ci lepsze życie, w którym daj losie się spotkamy. Może nawet w podobnych okolicznościach. Będę obserwowała te smukłe gwiazdy, gromadzą się wśród księżyca W ten dzień nie bede sama, bede jak zawsze z Tobą. Kiedyś zapytałem mnie czy wierze w trwałość miłości. Nie, niestety nie, miłość potrafi być potężna, długa, spontaniczna, ale trwała nieśmiertelna może być jedynie dusza. Nawet szybciej niż ciało miłość sie rozpadnie.

Klaudia Gasztold