czytam dopiero drugi Twój wiersz i myślę, że przyniósł Cię zajączek.. ☺️ wiadomo, iż tutaj (mimo, że na końcu słowem 'nasze' z krytykowanym wyznaniem religijnym się utożsamiasz) pozwalasz sobie z buciorami wejść na wszystkich na raz i też każdego z osobna domniemanej wspólnoty, co rodzi do Twojej osoby wewnętrzny sprzeciw jak i podświadomą antypatię nawet zwykłego liberała, jak ja - który nie należąc osobiście do żadnej religii, staram się jednak usilnie wszystkie szanować - Ty możesz oskarżyć mnie, że się boję.. zmieniłbym w końcówce słowo 'katolickie' na 'hipokryzji (naszej)' i.. wypuścił wierszyk pod tytułem 'ule wam' jeszcze raz.. włożyłaś tutaj wiele pracy tak jak ustawia się klocki Domino i przy końcu jednym słowem wszystko się zawaliło; nie jest bowiem prawdą, że to nasze wartości i przysięgam Ci, że już sam spotkałem wielu katolików, których Twoim stwierdzeniem cicho obrażasz.. wiesz, dlaczego cicho? oni nie wychodzą na barykady i nie wyrzucą Ci twego błędu w twarz - cechuje ich bowiem (między innymi) pokora.. Wesołych Świąt!

✌️

Doskonała recenzja naszej religijności.
Jestśmy krajem talibów, ale mało kto to widzi.
Z nosem przy szybie obrazu nie widać.

Szac i ulewa gwiazd!

Ten wiersz to gorzka, bezlitosna diagnoza zakłamania ... gdy prawdziwe życie kłóci się z deklarowaną moralnością. Myślę, że to odważna i potrzebna satyra, która zmusza do spojrzenia w lustro, nawet jeśli bardzo się tego nie chce.
6/5