Na początek rzeczy pierwsze. Nie myśl sobie ze nie czytałem. Twoja pierwsza odpowiedź mnie powaliła, w pozytywnym sensie. Miałem do pracy na popołudnie a rano dopadła mnie degrengolada po niedzieli więc nie miałem jak odpasać, a chciałem strzelić bardzo długi wykład. Wziąłem telefon na halę i w wolnej chwili jako niezalogowany czytałem, i myślałem co ci odpisać takich powrotów miałem kilkanaście :)
Po drugie poznałeś moc wierszowanych komentarzy. I już śpieszę donieść że ich dobroć jest jak światło księżyca (księżyc świeci światłem odbitym)
Po trzecie Twoja matka odwaliła kawał dobrej roboty czytanie i pisanie, i ogólnie posługiwanie się językiem to bodaj najważniejsze umiejętność dla człowieka. Tak możesz mówić ze robiła to trochę za ostro. Obserwuję szwagierkę (jest samotną matką) oraz moje rodzeństwo w ich zmaganiach w rodzicielstwie. Rodzice czasem muszą być stanowczy i brutalni wobec dzieci.
Jak sam zauważasz dzięki staraniom mamy poznałeś poezję w bardzo młodym wieku. Choć nie wiedziała o tym otworzyła ci drzwi do świata niezwykłego pełnego mocy i potęgi, potęgi twojego umysłu. Podziękowałeś jej choć raz?
Wracając do wierszowanych komentarzy polecam tę zabawę, jak wcześniej mówiłem to doskonały trybut dla komentowanego autora. Zdarza nam się w komentarzach prowadzić całe dialogi wierszowanie nie tylko w dwie osoby. Przednia zabawa :)
Dziękuję za obdarzenie mnie przyjaźnią, cenny to dar, będę się starał by być jej godnym jednak proszę o wyrozumiałość :) Tylko proszę o jedno nie zakochuj się tak we mnie od razu xD

Piotr Paweł BardzoBardzo (jeszcze mi wstyd dopisać twój przyjaciel)
P.S. e-mail jest po to by z niego korzystać więc wal śmiało :)

Kolejna odpowiedź, ale już nie podpowiedź.
BardzoBardzo, lubisz satyrę i groteskę. Zajrzyj więc pod mój wiersz na upały. Ballada wzorowana na Konstantym Ildefonsie. Wychowywałem się na nim.
Możesz nie uwierzyć, ale w wieku lat pięciu umiałem już płynnie czytać i pisać. Uczyła mnie matka, poczynając od wieku czterech lat.
Była bardzo wymagająca. Myślę, że kompensowała sobie w ten sposób fakt, że była dyslektyczką w stopniu utrudniającym jej pisanie i czytanie w sposób znaczny.
Pamiętam, (dzieci zapamiętują takie fragmenty czasu), że uczyła mnie z Elementarza Mariana Falskiego.
Dokładnie pamiętam stronę włącznie z kolorami i krojem czcionki.
Takie ćwiczenie.
Dwa podobne zdania.
"To osy".
"To osty".
Pomyliłem się i odczytałem jednakowo.
Dostałem lekko dłonią w policzek. Okrutne, jak teraz o tym myślę.
W wieku lat pięciu, matka chwaliła się cudownym dzieckiem przed znajomymi, dając mi gazetę i artykuły do odczytania.
Tymczasem, ja, znalazłem na półce tomik wierszy Gałczyńskiego.
Poezja była pierwszym, co czytałem. Zafascynowała mnie.
Nie rozumiałem większości z tego co czytałem, a jednak czar Ildefonsa zaczął do mnie przemawiać. Z tamtych czasów pamiętam "Balladę o Mrówkojadzie." Nie uczyłem się jej na pamięć, ale mogę wyrecytować w całości. Gałczyński stał się dla mnie wzorem poety, który oprócz wspaniałej liryki pisze też groteskę, żartobliwe, acz filozoficzne ballady. Oczywiście, zaczynałem rozumieć je dopiero z czasem.
Niemniej, był to czas dziecięctwa. Kolejnym mistrzem był Mickiewicz, którego wszystkie dzieła obciążały półki.
Ja jednak o Gałczyńskim. "Ballada o kalesonach", to przykład żartobliwego tekstu z podtekstem. Inspirowana Ildefonsem, a jednak będąca w całości moim dziełem. Napisane na upały.

Jerzy Edmund Alchemik
Twój przyjaciel na tym portalu.

Lubię te Twoje komentarze wierszowane.
Zadziwiające jest, że niekiedy bywają, moim zdaniem, lepsze od wierszy wstawianych na stronę.
Ouroboros to symbol, którego i ja używam.
W końcu to rodzaj mandali nieskończoności. Symbolizuje Wszechświat., który ginie, odradzając się jednocześnie. To jest prawdziwą, dynamiczną równowagą.
Jako myśląca cząsteczka Wszechświata, trudno mi jest się pogodzić z upływającym czasem. Zakładam więc, że nie upływa jest tak jak przestrzeń 3d Wypełniamy go sobą w 4d. Jedynie myśl/informacja porządkuje zgodnie ze strzałką czasu czyli entropią., dając złudzenie upływu czasu. 5d to wszechświaty alternatywne, czyli różniące się przynajmniej jednym elementem. W jednym z takich światów nie obsunąłem się pod pociąg i wciąż mam dwie nogi, co często obserwuję w snach. Dokonałem innych wyborów. Między innymi o tym jest wiersz.
Dziękuję Tobie bardzo, BardzoBardzo

Jerzy Edmund Alchemik