Nostalgia
Tak dziś chcę opisać siebie
To co czuję
To co widzę
Nie chcę dłużej żadnych widzeń
Z nikim
Ta obłuda i udręka
Sprawia, że mi serce pęka
Jestem smutna
Widząc rzeczywistość w świecie
I nostalgią przepełniona
Kroczę w przyszłość zniechęcona
Mam już dość świata udręki
Kiedy wszyscy tylko zadają drugiemu męki
Kiedy wojna tuż u progu
Niechaj wybrzmi głos Narodu
A więc wojna
Hasło raz wypowiedziane
Wraca jak bumerang, a że stare
To nabiera głośniejszego dźwięku
I dręczy dusze zagubione
Czas na walkę
Czas na wojnę
Krew i śmierć spowodują rozłąkę
Miliona dusz.