czas zamknął się nad nami
i w siwe włosy wpadł jak zawsze
niespodzianie podstępnie niczym wiatr

łaskawie nas dopieszcza jakby nie było nic
nic więcej oprócz wiersza
w którym możemy śnić

a my zamknięci w czasie
na uczuć miękkim tle chłoniemy każdą chwilę

mnożymy ją przez dwie dusze
spragnione życia gdzie nie przeszkadza nikt od świtu aż do świtu
i po kolejny świt

.

lubię jak skórę gładzi powietrze
i każdą cząstką wiruje w pięknie
jak iskra lecę w myśli eterze
od stóp do głowy po czubek mięknę

nadspodziewanie jestem falista
chociaż struktura ciągle ta sama
barwi i czerni wciąż głodne usta
i tworzy obraz w przyciasnych ramach

to lubię jak się powietrze mieni
twoim oddechem moim westchnieniem
oczarowanym pięknem czerwieni
za którą kryją się wszelkie cienie

lubię tak płynąć w miękkiej przestrzeni
z twoim spojrzeniem na świata koniec
stawać się cząstką twojego siebie
aby rozmiękczać ciebie w sobie