tik - tak
pan czasu usnął na wielkiej łące
snem tak kamiennym jak słów bezsiła
która przekracza historii krańce
i nie pamięta czy już się śniła
czy po raz pierwszy mroki przekracza
w strony wciąż obce choć przecież znane
pani poezja ta co rozprasza
cień tego który usnął jak kamień
gdzieś pod gwiazdami lub tuż pod tobą
kiedy do góry kielich uniesiesz
w głąb napełniony wizji swobodą
i tą nadzieją którą przyniesie
czas odmieniony siłą poezji
ponadczasowej tancerki myśli
z których tworzymy siłę perswazji
że Nowe Jutro możemy wyśnić
oby nam się sny spełniły!
Dosiego Roku KOCHANI :)