Dziękuję.
Zawsze miło mi Cię widzieć.
Pozdrawiam ciepło

Masz rację Małgosiu. Pozdrawiam serdecznie i zapraszam do
mnie Irena

Nie słucha opinii innych, bo "oni się uwzięli na nią/na niego".
Przez pewien czas zakochanymi oczami widzimy tylko to, co chcemy, czas zdejmuje łuski z oczu - bywa, że za późno i wpadliśmy w niszczącą relację.
Pozdrowienia :)

Jakoś zostaliśmy wychowani w micie miłości romantycznej (mówię także o sobie) i czasem wierzymy, że będzie jak w bajce: "...i żyli długo i szczęśliwie". A wszystko dopiero zaczyna się - czasem jazda po bandzie.
Umiejętność wyciągania wniosków z popełnionych błędów daje nadzieję, że będzie inaczej, tylko czy nie można od razu przyjąć jakichś założeń i selekcji negatywnej np.?
Pozdrawiam i dziękuję za wpis :)

Najważniejsze, żeby go do tego obrazka na siłę nie wpychać :) Czasem wystarczy po prostu zaakceptować tę inność, a może uda się nawet polubić. Mamy na to całe życie, pod warunkiem, że rozziew między wyobrażeniami a rzeczywistością nie jest zbyt duży.

Serdeczności upalne :))

Może kiedyś się doczekam, ale i tak dziękuję!

To "miejsce" i dla mnie jest niezwykłym źródłem mocy. Czasem czuję wręcz, że się uzależniam, tak często moje myśli tu biegną :)
I jest to zasługą osób, które tę atmosferę tworzą. Także Twoją. Życiowe zakręty potrafią wiele w życiu namieszać, ale potem wychodzi się na prostą. Trzymam kciuki za twoją "prostą" :))

Niestety zmiana pracy wypchnęła mnie nieco z mojej strefy komfortu, przez co różnie to odczuwam, i czasem nawet jak mam możliwość zalogowania się tutaj to zwyczajnie muszę najpierw przebrnąć przez to, z czym sama się wewnętrznie zmagam, i stąd ta nieobecność. Ale zdążyłam poczuć się tutaj jak u siebie, i nie odpuszczę tak łatwo możliwości wracania tu, gdy siły mi na to pozwalają. Pewnie sama odczułaś tę przyjazną atmosferę.

Wzruszył mnie Twój wpis. Zauważyłam Twoją nieobecność, bo trudno było tego nie zobaczyć, jesteś jednym z dobrych duchów tego portalu.
To miłe, że tak odbierasz mój wiersz. I jeśli w jakiś sposób Ci pomógł, to spełnił swoją rolę.
Pozdrawiam ciepło.

Czasem ulegamy pewnej kreacji, gdy ktoś od początku grał.
Wtedy jest trudniej - i nie wiadomo, kogo winić. Potem życie jest udręką.
Pozdrawiam

Czasem ta "prawda" musi walnąć między oczy, żeby ją zobaczyć, a czasem i to jest za mało.
Pragnienie miłości bywa obezwładniające i wbrew tzw. "okolicznościom obiektywnym".
Dziękuję i dobrego dnia życzę :)

Cudnie Cię widzieć Lidko. Zatęskniłam za Tobą :)

Ja też uwielbiam nasze pogaduchy i jest mi przykro, ze ostatnio nie mogę poświęcić na wizyty na TW tyle czasu, ile bym chciała.
Wracając jeszcze do na szych rozważań, z biegiem lat zmienia się perspektywa patrzenia i protesty rodziców w odniesieniu do naszych poczynań stają się zrozumiałe, bo widząc błędy własnych dzieci, reaguje się podobnie chcąc je chronić. Czasem zupełnie postronna osoba, patrząc z boku uświadomi toksyczność relacji. To pa, spróbuję jeszcze trochę "pobuszować" dzisiaj na TW.

Miło Cię widzieć. :))
Najlepiej zachować odrobinę rozsądku wobec zalewającej nas fali miłości, ale to mało realne.
Nie ma ideałów i nawet wybór z rozsądku nie musi gwarantować powodzenia. To prawda, że "nie ludzie nas rozczarowują, ale nasze o nich wyobrażenie." Najgorzej jest, kiedy wybieramy kogoś, kto ewidentnie nie jest odpowiedni - nadużywający alkoholu, zdradzający - jeszcze w rozkwicie związku. Kobiety wtedy mają poczucie, że takiego kogoś "naprawią", że ich miłość wystarczy. Albo, że "on pije, bo jest nieszczęśliwy, a ze mną będzie szczęśliwy".
No kurczę, nigdy to się nie udaje, a jednak wciąż takie historie się powtarzają. A wystarczyłoby czasem posłuchać osób stojących obok i widzących więcej, bardziej obiektywnie.
Sama - jako bardzo młoda osoba wykrzyczałam mojej mamie, że będę popełniać swoje własne błędy, bo to moje życie. :)
Wystarczyło jednak, że ochłonęłam, że zaczęłam patrzeć ciut innymi oczami. Dziś Bogu dziękuję, że ten związek skończył się zanim stał się naprawdę poważny :)
Uwielbiam pogaduchy z Tobą, nawet te takie skondensowane :))

Taki "niewypał" potrafi wybuchnąć w najmniej spodziewanym momencie. Sieje zniszczenie.
Pozdrawiam Osiu ciepło.

Dzięki, ale nic nie przebije starego filmu "Małżeństwo z rozsądku" i piosenki Łazuki:). Pozdrawiam

Czasem nawet hormony nie mają z tym nic wspólnego - zwykły lęk przed samotnością.
I pakują się ludzie w erzace miłości. Może jednak małżeństwa zawierane z rozsądku nie są takie złe?
Masz na ten temat świetną fraszkę :)

To relatywizm. Nasze wyobrażenie o prawdzie jest tak samo koślawe, jak ludzkie charaktery. Przyjęcie, że prawdą jest to, co uważam za prawdę jest dobre - może dla filozofów, dla przeciętnego zjadacza chleba będzie oznaczało, że prawdą jest każda głupota, jeśli tylko on sam, albo ktoś powiedział mu, że to prawda.
A rozumny człowiek powinien szukać prawdy lub przynajmniej autorytetów.
Już Arystoteles próbował definiować prawdę w Metafizyce.
Wiele wody upłynęło od tego czasu i dzisiejszy człowiek wierzy w kłamstwo stokroć powtórzone.