Nie spadł promień życia
po prostu.........odszedł.
cicho , jak gaśnie myśl,
zatrzymał zegar czas
mała chwila przeznaczenia

Gdy nie trzeba już pytać.
pojmie potęgę serce
zostanie we mnie
by odkrywać potęgę milczenia
niebo nie zamknęło się za nim.

Pozostało .......gdzie było.
tylko on , milczący
w środku własnego istnienia,
poczuł, że coś się przesunęło
ledwie......czuć małą chwilę

Nie było buntu.
nie było kary.
był tylko krok
w stronę, której nie znał.
ludzie mówią ; zbłądził

Ale czy można się zgubić,
jeśli nie ma już celu
skrzydła…........złożył
czasem czuje je wiatr

Przesuwa cień na ścianie.
ale już nie wzlatuje.
nie chce by serc ranić
nie musi czekać
za zamkniętymi drzwiami

Niebo.....może wciąż jest.
ale cisza,
ta tutaj,
jest pełniejsza.
gdy cierpi

-Nie płacze

Ale nie cieszy się także.
jest w Nas
jak drzewo w październiku
bez liści, bez żalu.
patrzy-kocha
słucha- mimo wszystko

Nie osądza.....Nas
taki jest los Anioła,
który przestał szukać nieba
i zaczął słuchać ziemi.