Piękny wiersz lecz o smutnym czasie. Mam nadzieję, że Tobie się tam nie spieszy? Pozdrawiam

pełna radość z wiersza Twojego płynie ... w tym orszaku... ja też będę szedł ... z pieśnią na ustach...


,,Dziś moją duszę w ręce Twe powierzam,
mój Stworzycielu i najlepszy Ojcze.
Do domu wracam jak strudzony pielgrzym,
a Ty z miłością przyjmij mnie z powrotem.

1. Stanę przed Stwórcą i przed moim Bogiem,
On mnie z miłości wezwał do istnienia.
Tchną swego Ducha, stworzył na swój obraz,
jak własne dziecko znał mnie po imieniu.

2. Wstyd mnie ogarnia, że przed Tobą stanę,
tak niepodobny, Boże mój, do Ciebie.
Nie karz mnie za to zbyt surowym sądem,
rozpoznaj, Ojcze, swoje dziecko we mnie.

3. Tułaczka moja już dobiegła kresu,
dla moich oczu słońce ziemi zgasło.
W Tobie, mój Panie, znajdę pokój wieczny,
Ty będziesz dla mnie nie gasnącym światłem. "

A gdy już będziesz u Ojca naszego... wspomnij o mnie ... że poznałaś Waldusia .... takiego łobuz jednego ... który ze śmiercią tańczy walca wiedeńskiego ...

Pozdrawiam serdecznie piękną Panią ...