TRZEBA ŻYĆ
Plutarch
Zanim płomień lampy zagaśnie
Zanim strumień przerwie swą nić
Zanim serce zmęczone zaśnie
Trzeba żyć! Po prostu żyć!
Dla tego słońca, co rano za oknem,
Dla tej tęczy, co cudem na niebie,
Dla tej róży, czerwonej, pachnącej,
Dla tej gwiazdy, co spada dla Ciebie.
Dla miłości, co w brzuchu motyle,
Dla łez szczęścia, co cukrem na twarzy,
Dla tej chwili, co zawsze pamięcią,
Dla nadziei, że może się zdarzy!
Dla tych marzeń, co ledwie w szufladzie,
Dla tych szans, co ciągle przed nami,
Dla tych braw, co skąpiło nam życie,
Dla odwagi zbieranej latami...
Zanim płomień lampy zagaśnie,
Zanim strumień przerwie swą nić,
Zanim serce zmęczone zaśnie
Warto żyć! Naprawdę żyć!