Czy piękno musi być użyteczne? Może wystarczy, że cieszy nas ten widok? Pozdrawiam

Wiersz można różnie odczytywać, myślę więc osobiście, że najszerzej ujmując, portalowi poeci są to po prostu wszystkie osoby, które chcą pisać utwory liryczne i dzielić się nimi z innymi, zapraszając do wyrażenia opinii i oceny. Co ciekawe pojawia się gdzieś w dyskusji kwestia podziału na poetów "profesjonalistów" i "nieprofesjonalistów", o czym tekst wcale traktuje, a w każdym nie musi ;-) Pozdrawiam

Portal - jeśli dobrze pojmuję - dla amatorów powstał. Amatorów - w sensie że nie-profesjonalistów. Dla ludzi, którzy sami siebie nie nazywają poetami. Owszem - sporo jest ptaszków, kwiatków i serduszek - no i co z tego wynika - ano, że niektórzy potrafią zachwycić się cząstką codzienności - ot tym kwiatkiem nietrwałym. I pięknie! Potąd i jeszcze więcej - patrzmy wokół siebie i nie odmawiajmy poczucia piękna tym, którzy innym darzą je uczucie. Tak - piękno i uczucie to tworzywo poetyckie. Wiersze tworzy się nie tylko intelektem. Wiesze tworzy się czasem nieporadnie

Hmm... Czasem gdy idę ulicą widzę kobietę piękną, ale to jej piękno podkreślone jest jeszcze makijażem i ciekawym ciuchem. Czasami makijaż jest "za dobry" a kiecka zbyt obcisła, za krótka, z dekoltem o zbyt dużym wcięciu. Zdażyło mi się nie raz w życiu rozmawiać z taką personą, okazywało się, że nie zawsze z pięknem w parze idzie olej w głowie. Czytając twój otwór miałem wrażenie, że część poezji portalowej tak właśnie ty postrzegasz.
Niestety nie siedzę w twojej głowie więc mogę się mylić
Pozdrawiam

Może jeszcze nie odlecę. Ale przez lekturę Twojego wiersza wróciły do mnie przemyślenia o tym, że teraz poeci zdają się głównie pisać wiersze dla innych poetów. Tzn czytają poezję w większości już tylko ci, którzy sami też piszą.

Kornelu, a to jest według Ciebie portal mistrzowskiej nomenklatury spełniający wszelkie zachcianki czy takie tylko, dającej satysfakcję z głębi zagadnienia
?
pozdrawiam do dzisiaj poetę współczesnego rozumu i wielkiego serca..

Kornelu, może trochę więcej tolerancji. Nie wszyscy są jednakowo uzdolnieni, każdy pisze to, co mu w duszy gra, tak jak potrafi. Trzeba docenić, że publikując wiersze na portalu Autorzy oddają cząstkę siebie.
Portal jest dla wszystkich nie tylko dla Poetów, ale także, a może przede wszystkim dla amatorów, którzy chcą spróbować własnych sił. Publikując wiersze na portalu można liczyć na informację zwrotną, wymianę doświadczeń, co w rezultacie daje możliwość rozwoju. Niektórzy dzięki portalom rozwijają skrzydła, więc nie można twierdzić, że są one postrzępione.
Co do piękna, nie musi być użyteczne, wystarczy, że cieszy tak jak tzw. przedmioty zbytku, poza tym jest względne, zależy od odbioru.
I jeszcze jedno przemijalność – wiersz pojawia się, cieszy przez chwilę, budzi refleksje a potem odchodzi w zapomnienie.
Pozdrawiam.

Pewien niedosyt z twojego wiersza płynie, a pomiędzy szczypta ironii. Pisać każdy może i o czym tylko może. A wiersze, dobre wiersze same się bronią i znajdują odbiorców. Jak piszesz / narobiliśmy piękna, aż potąd/... Dokąd? Nie zapytam, bo się domyślam.
Jednak dla mnie nie-poety bardzo ważnym elementem jest komentarz pod wierszem i przyjemność dzielenia się sobą, swoimi myślami i emocjami.

Pozdrawiam serdecznie

No cóż, generalnie sie zgadzam, ale jeszcze się zdarzają jakieś "myśli czupurne", które bronią honoru poetów portalowych. Pozdrawiam

Jest lato, wakacje więc i takie tematy, ale w Twoim wierszu jest "szczypta irytacji", bo z tych wierszy nie wiele wynika ... są tylko przyjemnie. Nie wiem czy dobrze odczytałam intencję?
Pozdrawiam:)

Z tą użytecznością to różnie bywa, najważniejsza jest przyjemność z tworzenia, pisania. A jeśli trafi choć do jednej osoby to cudnie! Co więcej trzeba :))

Pozdrawiam serdecznie.

A ja myślę jak bohaterka filmu "Czarna Piękność": dobrzy ludzie tworzą dobry dom.
Pozdrawiam!

Przyjemność tworzenia zostaje z nami. Pozdrawiam,

Mimo nieodpartego wrażenia utraty czegoś bardzo ważnego (po przeczytaniu Twojego wiersza) pociesza mnie myśl, że na tych postrzępionych mocno skrzydłach udało się mimo wszystko wzlecieć, i co więcej: polecieć dalej. W wersach przewija się nostalgia, jakby pogodzenie się z losem, choć pewnie gdzieś tam w głębi myślało się, że może tym razem uda się umknąć przeznaczeniu i uda się zachować to całe piękno, którego się doświadczyło. Wiersz w pozytywnym sensie razi dojrzałością i prawdą, i to najbardziej mnie w nim urzeka. Pozdrawiam.