Ciekawie w treści oraz w formie, pozdrawiam ciepło.

Nie napisałem jeszcze żadnego wiersza w takiej formie i może dobrze. Niech robią to Ci którym to wychodzi tak jak Tobie. A co do wiersza to odrobinkę za ponury jak dla mnie. Przebija przez niego jakiś strach a może pretensja. Pozdrawiam z uśmiechem:)))

Nie znam się na pisaniu villanelli, więc o formie nie jestem wstanie się wypowiedzieć. Podoba mi się natomiast treść traktująca moim zdaniem o samotności w mieście. Ten motyw zamykanych okiennic dosadnie ukazuje jak my ludzie izolujemy się i dystansujemy od innych. Żyjemy w swoich tzw " czterech ścianach" i nie bardzo interesujemy się tym co na zewnątrz się dzieje. Jeśli natomiast zdarzy się coś wymagającego naszej uwagi i interwencji najczęściej nie reagujemy...Smutny jest ten obraz "robactwa" zalewającego ulice to tak jakby wszystkie ludzkie cechy gdzieś ze świata uleciały...Pozdrawiam serdecznie .

Co prawda, nie znam się na tej formie poetyckiej (przynajmniej nie piszę), ale wiersz bardzo mi się podoba. Życie nocą w mieście opisane tutaj bardzo we mnie weszło. Smutny to obraz...
Pozdrawiam serdecznie

To miejskie robactwo ostatnio jest mi bardzo znane i dogryza na każdym kroku a najczęściej kiedy śpię...
Bardzo ciekawy temat na dobry poemat jakich mało z tak wielu.
Pozdrawiam serdecznie 😀

Świetny wiersz pozdrawiam serdecznie;)

Świetny wiersz
Pozdrawiam serdecznie:)

Bardzo ciekawa próba vilanelli, którą na portalu "amatorskim" oceniam najwyższymi notami, doceniając świetną treść i pracę warsztatową. Pozwolę sobie jednak na uwagi merytoryczne (mając świadomość, jakie gromy wraz z niechęcią na mnie spadną).
Przede wszystkim nie jest zachowana konstrukcja rymowa w aspekcie rygoru B dla tej formy. Subiektywna uwaga dotyczy rymów dokładnych (szczególnie w ostatniej strofie). Inaczej mówiąc, o ile rym A jest fragmentami przesadnie dokładny, o tyle rym B jest niezachowany.
Ponadto sztuka pisania współczesnej vilanelli dotyczy między innymi umiejętnej modyfikacji wersów powtarzanych, pod względem ich sensu. Tutaj z minimalnymi odstępstwami zastosowano metodę "kopiuj - wklej" zarówno dla pierwszego, jak i trzeciego wersu; w sensie rygoru formy nie można z tym polemizować, a jednocześnie brak modyfikacji prowadzi do jednostajności i obniża wartość utworu.
Vilanella jest kompozycją wymagającą kunsztu także w regularności zapisu. Same rymy i powtórzenia jej nie stworzą (chociaż na portalach poetyckich próbuje się to forsować). Tutaj regularności nie ma. Brak średniówki, wersy nierównozgłoskowe bez porządku, bałagan akcentowy, brak eufonii.
Proszę wybaczyć krytyczny komentarz; jestem otwarta na "strzały" lub dyskusję.
Pozdrawiam serdecznie.

Pierwszy raz czytam wiersz tego typu i robi na mnie ogromne wrażenie. Podziwiam talent 🤗

W sumie dość smutny obraz miejskiego nocnego życia.
Villanella to wymagająca forma, więc podziwiam osoby, które się z nią mierzą z satysfakcją.
/nierozwiązane/
Pozdrawiam :)

Świetny! Jednak dobrze się stało, że zamieściłem swój wiersz, którego nie byłem pewny, skoro spowodowało to ujawnienie tu tej vilanelli. Zamykające się okiennice to motyw znakomicie nadajacy się do "vilanellowych" powtórzeń, więc treść wiersza wpisuje się w formę w sposób naturalny. Serdecznie pozdrawiam. :)