Twoje Wiersze - o poranku

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

8 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

poezja.tanczy

2024-12-19

Bo ujawnić, co jest sfora
Polowanie na potwora

Świetnie. Dzieje się
Jest problem i rozwiązanie
Bardzo dobre pisanie
M.

klaks

2024-12-10

Piękny wiersz. To prawda, nie o to chodzi aby wymazać wszystko z pamięci, dzieciństwo to nasza tożsamość, warto pielęgnować te dobre chwile.
Pozdrawiam serdecznie :)

Gminny Poeta

2024-12-09

Wiersz z gatunku powiew wiatru. Chwila skupienia podczas czytania. Napisany zgrabnie i ciekawie jednak jak to chwila zapewne odleci z wiatrem pozostawiając jedynie zapach rosy o poranku. Pozdrawiam z uśmiechem i gwiazdkami. Zastanawiam się czy ja tak źle piszę że jak do tej pory od Ciebie żadnej nie zarobiłem. Ale trudno będę z tym jakoś żył:)))))

Eleanor Rigby

2024-12-09

O, przepraszam wczoraj dostałeś ode mnie pakiet gwiazdek pod ciętym Strusiem :) Słowo dobry wiersz czy tez limeryk znaczy, ze tekst poruszył moje poczucie estetyki lub humoru. A gwiazdki to taki portalowy gadżecik :)
Obiecuję, ze jak spodoba mi sie Twój utwór to dam gwiazdki

LydiaDel

2024-12-09

Głęboka tęsknota przebija się wersami. Przeszłości nie da się wymazać, czy zapomnieć. Bo niby dlaczego? Ona przecież nikomu nie zaszkodzi, a raczej pomoże. W innym wypadku zostanie " ponad dwa tysiące lat pytań a słońce nadal w tym samym miejscu".
Idealnie jest nie zapomnieć przeszłości, ale się z nią pogodzić, by koncentrować się na przyszłości. Serdecznosci

ksantypa

2024-12-09

Podoba mi się ten wiersz o tym, co warto i czego nie warto pamiętać. Pozdrawiam:)

ajw

2024-12-09

Przypomniałaś mi mój kawałek sprzed może 10 lat, w którym też pisałam o Lete, rzece zapomnienia i zapomniałam o tym wierszu ( muszę poszukać). Także z Lete trzeba uważać :)
Twój wiersz, z melancholią i dystansem w tle ma coś, co najważniejsze - nadzieję. Pamiętając, że to co było już było, a to co bedzie jest niepewne łatwiej nam osadzić życie w teraźniejszości. Podoba mi się :)

sturecki

2024-12-09

Treść wiersza z głębokim smutkiem, dotyka pragnienia uzdrowienia duszy i pamięci, które nie zapomina korzeni, lecz unika bólu. Rzeka Lete staje się metaforą pokusy zapomnienia, której przeciwstawia się tęsknota za wiarą w człowieka i świat. Bo czasem najtrudniejsze pytania pozostają bez odpowiedzi, a jednak nadal pragniemy pić z źródła nadziei, wierząc, że dobro ma sens.

sisy89

2024-12-08

Czasem chciałoby się zapomnieć, ale wiadomo, że nie wszystko. Niestety, nie możemy wybrać sobie tylko tego, co piękne i dobre, w pamięci zostaje wszystko (prawie).
Pozdrawiam serdecznie :)

JoViSkA

2024-12-08

Mnie tam żadne źródełko zapomnienia nie jest potrzebne...na starość i tak dopadnie mnie skleroza albo co gorszego...;) więc nie ma tego złego...
Pozdrawiam Eleanoro :) Bardzo ciekawy wiersz