A ten wiersz jest po prostu piękny i tryska prawdą i realnym życiem. Tak, ten podoba mi się bardzo bez rozkminiania go na części pierwsze. Dzieciństwo moje w podobnych okolicznościach bywało.
Pozdrawiam serdecznie.

Czytając wiersz, powróciły obrazy z mojego dzieciństwa. Dziękuję za ten wiersz :) Pozdrawiam serdecznie :)

Przeczytałem wbity w fotel i czuję, że odzyskuję wiarę w magiczną moc i piękno poezji.
Wiersz ma ogromną urodę, cudowną subtelność i to coś nieuchwytnego, co tworzą tylko nieliczni.

Wiem, że niektórzy nie lubią ingerencji w dobór ich słów, ja jednak pozwalam sobie czasem na kreatywność i - co mi tam - gdy coś mi przychodzi do głowy, to się swoimi spostrzeżeniami dzielę.

Nie zagrała mi "życiowa aktywność". To chyba nie najlepsze słowo, zarówno dosłownie, jak i metaforycznie. Poszedłbym szlakiem Mistrzyni Agnieszki Osieckiej i napisał: "życiowej mądrości".
Dla mnie brzmi lepiej i głębiej.

Mam nadzieję, że wybaczysz moje widzimisię.
Na Twoim wierszu kończę dzisiejsze czytanie, żeby zachwyt gdzieś mi nie uleciał.
Pozdrowionka :):)

Widzisz "Misia" to jest tak, że świat trwa jak rzeka meandrując uparcie. I w sumie choć dziś jesteś obstawiona przez dziesiątki maszyn które za Ciebie robią wszystko Nie możesz wyjść na ulicę i wykrzyczeć światu że jesteś szczęśliwsza od swojego dziadka który klepał kosę i biedę. Życie współczesne wcale nie jest lepsze, choć na pewno jest łatwiejsze Pozdrawiam z uśmiechem:))))

Wzruszające dziedzictwo!
Pozdrawiam :)

Czasami wystarczy patrzenie na "złoty brokat wody " , zwłaszcza gdy ma się przy swoim boku kochające osoby. Historia dziadka opisana w wierszu jest dowodem na to , że nie rzeczy materialne czynią nas szczęśliwymi i że nie o nie powinniśmy zabiegać w pierwszej kolejności. Refleksyjny, piękny wiersz, zatrzymujący na dłużej. Pozdrawiam serdecznie :)

Piękny wiersz, bliski sercu. Moi daidkowie zapewne czuli podobnie, a moj= tato nadal uwielbia świeże ziemniaki z maślanką :)
Pozdrawiam serdecznie🌹

Nie mógłbym przejść obojętnie w blasku tego wiersza.
Pozdrawiam:)

Piękny wspomnieniowy wiersz...
Pozdrawiam Eleanoro :)

Treść: – Udanie łączy historię rodzinną z głęboką refleksją nad dziedzictwem, niesprawiedliwością i pięknem przyrody, a emocjonalne powiązanie między przeszłością a teraźniejszością jest wyraźnie odczuwalne.
Warsztat: – forma białego wiersza jest świetnie dopasowana do wyrazistych obrazów: „złoty brokat wody” i „rozpalony przez nich świat”; tekst jest spójny, sugestywny i pełen emocji, a zakończenie pozostawia trwałe wrażenie.
Dałbym 6/5.

Pięknie opisana historia dziadka Michała. Pochwalę się - za młodych lat też kosę klepałem i nią kosiłem trawę, zboża...
Pozdrawiam😀

Uwielbiam prostotę w każdej postaci, a szczególnie taką szlachetną prostotę ludzką.

pięknie opisana historia dziadka i wiara w siłę przyrody ... pamiętam też mojego dziadka i dom na wsi zagrodę ... stodołę ... konia siwka który lśnił i wypijał jajka ....bo kury niosły mu się w żłobie ...a babcia tych jajek szukała i dorwała winowajcę ... to był najpiękniejsze lata z dzieciństwa ... ziemniak podbierane z parnika masełko sól i mleczko prosto od krówki ... jadło się przed domem na schodach ... itd ... 2 lata temu byłem tam ...to już nie jest tamta wieś ... jedynie grusza stoi tam gdzie stała ... dużo starsza ode mnie bardzo licha ...pozdrawiam serdecznie ... odbiegłem w odległy mój świat ...

Piękny wiersz! Uwielbiam prostotę, i wyrazu i życia, A ostatnie dwa wersy- i mnie rozpalają , swoją mocą i adekwatnością ujęcia doświadczenia wewnętrznego. Pozdrawiam serdecznie, dobrego dnia 🌞♥️

Pyszny jest ten wiersz. Bardzo mnie urzeka jego prostota. Tak sobie myślę, że dobrze jest pamiętać, że jesteśmy dalszym ciągiem historii, która zaczęła się wiele, wiele wieków temu; że tu nie dzieje się nic z przypadku; że choć staramy się dojrzewać do tego, do czego zostaliśmy powołani, to jednak droga ta jest konsekwencją decyzji podejmowanych przez pokolenia wcześniejsze. To jest wspaniałe, bo w gruncie rzeczy okazuje się, że ciągle trwa ten sam dzień, tylko wciąż w innych okolicznościach. 😊🤗 Z mojego punktu widzenia każdy człowiek znajduje się dokładnie tam, gdzie powinien być. I dokładnie w tym maleńkim skrawku rzeczywistości ma do spełnienia dokładnie określone zadanie. Nie potrzeba nam więc ścigać się o jakieś wymyślone zwycięstwo, ale raczej pokochać swoją codzienność, swoją zwyczajność. 🤗😊 Zabiorę sobie dziś Twój wiersz na cały dzień i na moje rozważania bardziej duchowe. Pięknie mnie prowadzi do spojrzenia pełnego wdzięczności i zaufania Temu, który jak siewca rzucił mnie niczym ziarno w dokładnie tę glebę, w której wzrastam. Dzięki za Twoją poezję. 😊 Pozdrawiam Cię. Hej ho! 😊🙋🏻

Trzeba żyć pełnią życia z otwartymi
oczami i uszami na to, co nas otacza.
Czytałam z przyjemnością i podobaniem.
Ślę moc serdecznych pozdrowień:)