Na dole ważna pani nie od sprzątania
Uczniów co do szatni od razu przegania
Jest strasznie zmęczona i przepracowana
Wszak dzwoni kluczami od samego rana

Czasem spłynie na dół w górę nie da rady
Bo któż był dał radę mając taki zadek?!
Cieć wąsaty twarz nie skażona myśleniem
Strzeż się abyś nigdy nie nazwij go leniem!

Wciąż zapracowany pot ociera z czoła
Czasem „e profesor!” za tobą zawoła
Gdzieś pomiędzy nimi z laptopem z książkami
Przemknie człek orkiestra strasznie zabiegany

Jest też pani woźna w pomiętym fartuchu
Ta zawsze i wszędzie telefon przy uchu
Lubi zakamarki gdzie nikt nie filuje
Jakby co to ona też ciężko haruje!

I tak to się sukces wykuwa w robocie
Pracą cięższą niż przy pneumatycznym młocie
Te nauczyciele co kawa herbata
Wciąż biadolą tylko o złu tego świata

My woźni-sól ziemi my tu zarabiamy
A was wykształciuchów-belfrów za nic mamy
W twarz rzucamy uśmiech ale za plecami
Zawsze wszędzie wszystkich równo obgadamy