gdy wicher wieje to nie śpi bies
a dziś dokładnie tak właśnie jest




co duszka włoży na święta?
och jakaż ona jest piękna

kwiat - orchidea cudowna
mój najpiękniejszy obraz

to wicher? cóż to za wycie
wilk kojot ale… o świcie?

dobiega chyba z alkowy
jakby pisk cichy czy skowyt

skąd Brutus myśliwski pies nasz
jak on się tu dostał gdzie straż?!

w surdut odziany jak hrabia
i ludzkim głosem przemawia

och moja ty śliczna pani
mąż cię na pewno nie zgani

pozwól bym wskoczył na łoże
i zdejmij mi psią obrożę

mój piesku – toż to głos żony
choć bardzo wysokie tony –

- och! wskakuj nawet i w butach
nie - nie rozpinaj surduta

wiedziałem że ona ma gest
był kucharz stajenny lecz pies?!

Jan szabli zza pasa w mig dobył
i ryknął – a miałaś dobrobyt!
niczym Longinus Podbipięta
ściął dwa łby i było po świętach