Twoje Wiersze - Zwyczajna apokalipsa

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

8 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

JoViSkA

2025-02-22

Wyobraziłam sobie niekończącą się kolejkę w dniu ostatecznym, kiedy Jeźdźcy zbiorą największe żniwo...w tej kolejce na przesłuchanie będzie dużo czasu na zrobienie rachunku sumienia...:))) Pozdrawiam z uśmiechem Michałku :)

niezgodna54

2025-02-21

...gdybyś miał tyle na głowie, co ten KTOŚ... pewnie inaczej spojrzałbyś na tę nieosłoniętą żarówkę

pozdrawiam Stefi:))

Elżbieta

2025-02-21

Ciekawe!, myślę, że nasze wizje poparte są rzeczywistością, zatem to takie przeniesie realu do czyśćca.
Pozdrawiam serdecznie:)⭐

myszulek

2025-02-21

Ten wiersz to jak surrealistyczna wizja rzeczywistości, która jednocześnie przeraża i zmusza do refleksji. Uwielbiam, jak łączysz codzienność z absurdem, tworząc tak mocny i niepokojący obraz.

Marek Żak

2025-02-21

Niebo się do mnie kilka razy uśmiechnęło zupełnie bez powodu, więc jestem dobrej myśli. Czy słusznie, okaże się prędzej czy później. Pozdrawiam

Kornel Passer

2025-02-21

Hm, to raczej wizja piekła, bo brak zakończenia zawierającego nadzieję. W mojej wyobraźni religijnej czyściec w rozumieniu katolickim, czyli jako poczekalnia do nieba, w ogóle nie istnieje. Wiersz sugestywny. Pozdrawiam.

aff^(*)

2025-02-21

A ja przedwczoraj miałam straż miejską w domu, sprawdzali, czym palę w kominku i czy parametry właściwe.
Różne są kontrole, a zawsze to samo, jakiś musi być konfidencik, któremu się coś nie spodobało.
Pzdr.

sturecki

2025-02-21

To wiersz o końcu, który nie przychodzi z hukiem, ale z biurokratycznym absurdem. Jeźdźcy apokalipsy zabierają wszystko, nawet możliwość pisania, i zostawiają bohatera w zimnym, brudnym korytarzu. A potem zostaje tylko czekanie – bez końca, bez wyjaśnienia.
To trafna wizja czyśćca – nie ogień i cierpienie, ale samotność i poczucie bycia zapomnianym.
6/5

sturecki

2025-02-21

Coś na ten temat wiem ... byłem dwa razy przesłuchiwany (oficjalnie) przez sb ... ile rozmów odbyło się niby przypadkiem – nie wiem.

Jastrz

2025-02-21

Z tym poczuciem bycia zapomnianym nie do końca trafiłeś. Godzinami siedziałeś na korytarzu i nic się nie działo. Prawo zezwalało na 48 godzin, ale i to dało się obejść. Po 48 godzinach mogli cię "zwolnić" tylko po to, aby powtórnie zatrzymać 100 metrów od drzwi komendy. Jednak system cały czas o tobie pamiętał. Jeśli siedząc na twardym krzesełku spróbowałeś się zdrzemnąć, natychmiast zjawiał się chłopiec w niebieskim mundurku i budził cię słowami "Obywatelu, nie śpijcie. To jest komenda milicji, a nie noclegownia dla ubogich."

Pokaż mniej

Logowanie

Zwyczajna apokalipsa

Ocena wiersza

Treść

Warsztat

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji