X
Zakazane piękno
rymowany
2021-03-26 13:56
UWAGA: Wiersz jest bardzo kontrowersyjny, zawiera wiele makabrycznych obrazów, osoby, które są szczególnie wyczulone na punkcie zwierząt są proszone albo o pominięcie wiersza, albo żeby w trakcie jego czytania miały świadomość, że je ostrzegałem. Kocham turpizm i naturalizm w sztuce i literaturze, osoby, które śledzą moją twórczość mogą nawet zauważyć, że często sięgam po te konwencje. Wiersz (napisany ponad rok temu) zainspirowany jest galerią zdjęć, którą kiedyś znalazłem na pewnej stronie na Facebooku, a której niestety nie mogę znaleźć,, aby wkleić do niej linka. I uprzedzając hipotetyczne pytanie - nie, nie jestem weganinem, ani nawet wegetarianinem i wiersz ten nie powstał po to, by obrzydzić innym jedzenie mięsa, po prostu uważam śmierć za coś niesamowicie pięknego estetycznie (dlatego też pozwoliłem sobie jako motto wiersza przytoczyć dwa wersy z utworu Słonia). A wspomniana przeze mnie galeria była niesamowicie inspirująca artystycznie.
"Zobacz, to co ja widzę, piękno, które tworzę
To jest jak galeria z eksponatami martwych stworzeń" - Słoń, "Bezdech"
Szereg krowich oczu w zębach przypomina uśmiech
Ogłuszona ciężkim młotem w drgawkach leży świnia
Dwa małe, słodkie prosiaczki z poderżniętym gardłem
leżą w posoce koloru wytrawnego wina.
Indyk zdekapitowany tępym sekatorem
Chłopak i dziewczyna tańczą mocno przytuleni
w rytm wolnej, ckliwej piosenki na ciele źrebięcia
zdychającego powoli na wilgotnej ziemi.
Uśmiechnięte zakonnice stoją z bronią w dłoni
nad ścierwem upolowanej świeżo młodej sarny.
Żywą kurę roztrzaskuje o ceglaną ścianę
krzyczący coś głośno rabin w garniturze czarnym.
Kontener pełen bo brzegi gnijącej padliny -
antyestetyczny pomnik odwiecznej nekrozy
Na weselnym stole ponad tańczącymi gośćmi
wznosi się obżarte truchło upieczonej kozy.
Ośmioletni chłopiec mierzy z broni do borsuka
Nastolatkę tuli mocno rodzina szczęśliwa
bo w dzień piętnastych urodzin zabiła niedźwiedzia
i ekstazę polowania pierwszy raz przeżywa.
Podziwiam te dzieła sztuki - piękno absolutne
Mam je w głowie, spacerując codziennie po mieście,
gdy nieudolnie próbuję oddać piękno śmierci
i gdy przeżuwam kebaba na cieniutkim cieście.
To jest jak galeria z eksponatami martwych stworzeń" - Słoń, "Bezdech"
Szereg krowich oczu w zębach przypomina uśmiech
Ogłuszona ciężkim młotem w drgawkach leży świnia
Dwa małe, słodkie prosiaczki z poderżniętym gardłem
leżą w posoce koloru wytrawnego wina.
Indyk zdekapitowany tępym sekatorem
Chłopak i dziewczyna tańczą mocno przytuleni
w rytm wolnej, ckliwej piosenki na ciele źrebięcia
zdychającego powoli na wilgotnej ziemi.
Uśmiechnięte zakonnice stoją z bronią w dłoni
nad ścierwem upolowanej świeżo młodej sarny.
Żywą kurę roztrzaskuje o ceglaną ścianę
krzyczący coś głośno rabin w garniturze czarnym.
Kontener pełen bo brzegi gnijącej padliny -
antyestetyczny pomnik odwiecznej nekrozy
Na weselnym stole ponad tańczącymi gośćmi
wznosi się obżarte truchło upieczonej kozy.
Ośmioletni chłopiec mierzy z broni do borsuka
Nastolatkę tuli mocno rodzina szczęśliwa
bo w dzień piętnastych urodzin zabiła niedźwiedzia
i ekstazę polowania pierwszy raz przeżywa.
Podziwiam te dzieła sztuki - piękno absolutne
Mam je w głowie, spacerując codziennie po mieście,
gdy nieudolnie próbuję oddać piękno śmierci
i gdy przeżuwam kebaba na cieniutkim cieście.
