X

Logowanie



Zapomiałaś/eś hasła? Przejdź do procedury resetującej.

pani rozpacz

Wiersz Miesiąca 0
wolny
2024-11-25 20:24

masowała stopy ugiętym kolanom

kochałam ją w dziwny sposób

niczym cyrenejczyk podpierała
każdy krzyż który niosłam

wisiała ze mną na golgocie
gdy nienawidziłam kruki
za swoją niezdolność umierania

mnie otrutej - zepsutymi dniami
trzeba było płukać żołądek
po zwymiotowaniu niestrawionych godzin
zrzucałam kamienie z serca

a ona mnie do serca przytulała

dzięki niej słoneczne poranki
odchodziły spod okien
a łzy pełzające po ścianach
leciały do świec by się spalać

pętała mnie siłą krzywdy
przeganiając przyjaciół w biedzie
lecz cokolwiek jej zarzucicie
to nie był toksyczny związek

pogrążona w niej długo
stawałam się człowiekiem









04.08.2020. dpb
autor
Jesteś Premium.
Dziękujemy!

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony
25 razy
Treść

6
12
5
12
4
1
3
0
2
0
1
0
0
0
Warsztat

6
9
5
16
4
0
3
0
2
0
1
0
0
0

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.





Komentarze

Kolor wiersza: zielony


Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.


Beata1
Beata1
2024-12-06
Doświadczenie rozpaczy wiele uczy o własnych ograniczeniach, o szukaniu wyjścia w sytuacji bez wyjścia, próbie akceptacji siebie w upokorzeniach i odnajdywaniu właściwej wartości jaką jest człowiek, gdy wszystkie atrapy tej wartości, a ważne w oczach świata, zawodzą.
Rozpacz może być destrukcyjna, prowadzić do nienawiści siebie i całej ludzkości a może być niezwykle trudną, ale tym samym niezwykle skuteczną lekcją pokory i miłosiernego spojrzenia na siebie a tym samym na drugiego człowieka zmagającego się z własnymi błędami, ograniczeniami, wewnętrznymi demonami.
Jestem pod wielkim wrażeniem prostoty a jednocześnie głębi wiersza, poezji prawdy o człowieku i jego życiowych zmaganiach się z samym sobą aby pielęgnować w sobie człowieczeństwo.
Pozdrawiam Wando serdecznie :)

Izka1<sup>(*)</sup>
Izka1(*)
2024-12-04
Przeżywając rozpacz, uczymy się żyć i stajemy się silniejsi. Pozdrawiam serdecznie

Larisa
Larisa
2024-12-02
Rozpacz jest przedziwnym uczuciem.
Trudnym do zdefiniowania. Na początku działa jak trucizna na organizm,
a w dłuższym czasie poniekąd staje się remedium na wszelkie zło.
Człowiek w rozpaczy, to człowiek doświadczający swojego bólu i niemocy.
Zamknięty na świat, ale mocno wsłuchujący się w siebie.
Łzy koją... leczą i powoli odradzają zranioną duszę.
Z rozpaczy można wyjść silniejszym... lepszym. Rozpacz jest jak katharsis... uwalnia.
Ale rozpacz może też być destrukcją, pustką... ogromem cierpień, które jak ciernie wbijają się coraz mocniej w duszę człowieka, odbierając mu chęć do życia.
Wychodzenie z takiego stanu jest bardzo długie i potrzebuje wsparcia ze strony bliskich.
Człowiek po takim przeżyciu na nowo uczy się być człowiekiem, uczy się od nowa czuć i postrzegać świat.
Doskonałe studium rozpaczy.
Znakomity wiersz!
Zostawiam morze gwiazd.
Najserdeczniej Cię pozdrawiam

Elżbieta
Elżbieta
2024-11-28
Przyznam się, że miałam kłopot z czytaniem tego wiersza. Za każdym razem łapałam się na "haczyk" dobra, po czym uświadamiałam sobie aluzyjność sytuacji. Wracałam i było to samo! Wiedziałam, że jest to "petla", a dawałam się słowom wciągnąć jak w wir! Pewnie nie doznałam tak dojmującej rozpaczy, a wobec sytuacji, w której mogłam się w niej znaleść, wytoczyłam wszystkie moje "działa" i wyszłam z miną zwycięzcy, za cenę zdrowia! Sądzę, że mój problem z lekturą wiersza wynikał, z jego doskonałości w ukazaniu przewrotności psychiki człowieka, który potrafi się "zapaść " w cierpieniu, czyniąc z niego swego towarzysza.
Pozdrawiam serdecznie, Wando:))⭐

wibracja
wibracja
2024-11-28
Znakomity wiersz. Przeszywa.

Monia
Monia
2024-11-27
Utwór z przesłaniem pozdrawiam ;)

Odyseusz62
Odyseusz62
2024-11-27
W chwilach ostecznych towarzysz to może nienajlepszy ale biorąc pod uwagę przyczyny często jest tylko jedyny.

klaks
klaks
2024-11-26
Bardzo mądre przesłanie wiersza.
Pozdrawiam serdecznie :)

<Nina><sup>(*)</sup>
(*)
2024-11-26
Zdarza się że ktoś przypadkiem w tym chaosie ziemskim dostrzeże symptomy prawdy

Eleanor Rigby
Eleanor Rigby
2024-11-26
Wydaje mi się, że rozpacz może być dobrze opisana i wyrażona tylko poprzez przeciwieństwo w sposób dialektyczny tak z resztą jak i inne stany emocjonalne.
Przekazem wiersza jest kształtowanie charakteru poprzez rozpacz w myśl zasady co nas nie zabije to nas wzmocni.

ajw
ajw
2024-11-26
To nie radość nas kształtuje, bo jest łatwa. To kształtuje nas rozpacz, bo trzeba sie natrudzić, by ją znieść.. Piękny i mądry wiersz, Wando :)

mgielka
mgielka
2024-11-26
Wspaniala poezja, ktora porusza przekazem. Wiersz, niesamowity. Pozdrawiam serdecznie 😊

Przeboski Mandaryn
Bardzo ładny wiersz

_wena_
_wena_
2024-11-26
Każdego dnia, w Litanii do Ducha Świętego, jak mantrę powtarzam i proszę "Od wszelkiej rozpaczy wybaw mnie Duchu Święty Boże'' Do dziś działa i oby tak dalej...
Poruszona wspaniałym wierszem, serdecznie pozdrawiam :)

Michał<sup>(*)</sup>
Michał(*)
2024-11-26
Poruszający wiersz. Twoja poezja jest wspaniała, ale przez to też wymagająca głębszego komentarza, które nie zawsze przychodzą do głowy. Każdy ma doświadczenia z rozpaczą i nie wiem czy jak tak jak z miłością nie należy jej stopniować, określać większą lub mniejszą, bardziej lub mniej. Wydaje mi się po prostu, że są ludzie bardziej odporni na tą ,, panią". Pewnie to kwestia wrażliwości lub traumy jaka ją wywołuje.
Pozdrawiam serdecznie Wando. 6/5*


Michał<sup>(*)</sup>
2024-11-26
*Każdy ma doświadczenia
po namyśle, nie każdy. Żałoba, która miałem na myśli nie jest rozpaczą i śmierć nie zawsze wywołuje rozpacz.

bez definicji
bez definicji
2024-11-26
Wzruszający wiersz. Rozpacz potrafi doprowadzić do załamania i bezsilności ale też można ją przemienić w doświadczenie i siłę ducha na przyszłość.
Chociaż czasami trzeba wypłakać bezsilność, to jednak nigdy trwać w rozpaczy, bo ta okrada z wewnętrznych sił.

Pozdrawiam ciepło Wando i dziękuję za świetny wiersz. Ode mnie 5/6 💖💖💖

sturecki
sturecki
2024-11-26
Wiersz o osobliwej relacji z rozpaczą, która, choć pełna bólu, staje się nieodłączną towarzyszką, pomagającą nieść ciężar życia i przemieniającą cierpienie w siłę. Rozpacz tutaj to nie tylko destrukcja, ale także katalizator przemiany i procesu stawania się człowiekiem.
Czasami to, co najtrudniejsze, paradoksalnie uczy nas, kim naprawdę jesteśmy.

januszek
januszek
2024-11-25
Bardzo mocny wiersz dobrze oddający działanie rozpaczy.
ponieważ przywołana jest postać z Golgoty dodam że Judasz po rozeznaniu co uczynił też z nią obcował i ...
powiesił się.
bo s-"pętała mnie (/go) siłą krzywdy
przeganiając przyjaciół w biedzie "
oczywiście " co nas nie zabije - to nas wzmocni" i w tym znaczeniu wyjdziemy na + ale to jest wynik raczej pokonania rozpaczy ...
"... długo
stawałam się człowiekiem "świadczy o tym że trudno się z niej wychodzi...
Moim zdaniem mamy tu do czynienia z cichym herosem , stawiam na Anioła Stróża; i on powinien być treścią wiersza. a został niestety pominięty.

4/6




januszek
2024-11-25
sorki miałem dużo dłuższy wywód
na tyle długi że zdążyło mnie wylogować
tu tylko najważniejszy wątek

sisy89
sisy89
2024-11-25
Świetny wiersz i puenta doskonała. Zatrzymuje na dłużej. Pod wrażeniem
Pozdrawiam serdecznie :)

Waldi1
Waldi1
2024-11-25
rozpacz rozrywa serc ... Pozdrawiam serdecznie ...

JoViSkA
JoViSkA
2024-11-25
Niesamowicie przedstawiłaś rozpacz...zostałam porażona i z wrażenia nie mogę do tej pory zamknąć buzi, a czytam ten wiersz raz po raz od co najmniej pół godziny...absolutnie genialny wiersz! Wiem, co piszę, bo rozpacz jest mi dobrze znana...
Pozdrawiam najserdeczniej jak umiem Wando :)

Krystek
Krystek
2024-11-25
W swoim życiu niejednokrotnie byłam
w rozpaczy, w stanie bezsilności. Jednak
dałam radę i wyzwoliłam się. Zaczęłam
odważnie nowe życie. Teraz doceniam
każdą chwilę spokojną, radosną.
Staram się pokochać siebie i ludzi.
Ślę moc serdeczności i pogody ducha:)

Moona@
Moona@
2024-11-25
Bardzo dobry wiersz!
Nie wiem jak to jest być zrozpaczonym, ale z wiersza wynika, że to wstrząsający stan!
Obserwowałam rozpacz z bliskiej odległości i niestety wszystkie sposoby prób pomocy zawiodły :(
Pozdrawiam Wando, pozostając pod wrażeniem przekazu.

MadziaLena
MadziaLena
2024-11-25
Wiersz zachwycił- po prostu Poezja.
Tak bardzo każdy może odnaleźć w wersach kawałek siebie bo przeróżne są ścieżki stawania się Człowiekiem - najważniejszy efekt końcowy. Pozdrawiam ⭐

Prostaczek
Prostaczek
2024-11-25
Posmuciłem się i połzawiłem, wypłakując w miejsce łez, gwiazdki dla Ciebie. Pozdrawiam cieplutko.

Kazimierz Surzyn
Niezwykły wiersz, bardzo wymowny, refleksyjny "a ona mnie do serca przytulała" , wraz z puentą,
"stawałam się człowiekiem", z wielkim uznaniem pozdrawiam ciepło Wandziu.
6/5


Autor poleca


Autor na ten moment nie promuje wierszy
Pokaż więcej

Jesteś Premium.
Dziękujemy!


X

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

X

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji

 

x
Polityka plików cookies

Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.

Klauzula Informacyjna

Szanowni Użytkownicy

Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).

W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.

O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.

Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.

Czytaj treść polityki prywatności