Dziękuję za miłe słowa... a, co do wiersza msc, to jest już tyle piękniejszych, że ho, ho... niech inni zbierają laury :)
Pozdrawiam serdecznie :)

Dziękuję i pozdrawiam :)

Bardzo dziękuję i pozdrawiam :)

Jasne... wiem, że trochę gryzie w oczy ale chciałem przez to nadać dwuznaczności zarówno w przekazie jak i w odbiorze :)
Mam nadzieję, że się udało...
A z tym utalentowanym poetą, to raczej bym zachował daleki dystans, bo mnie nie przy'stoi... :))
Dziękuję serdecznie i pozdrawiam :)

A, to dobrze, że mi o tym przypomniałaś, bo już miałem zamiar skakać... :)

Samotność już jest w pewnym sensie przepaścią... w wierszu, Peel robi wszystko, by tę samotność oswoić, odczarować i rozpoetyzować a nawet namalować. Tworzy z niej ogród z centralnym "kwiatem" nadziei.

Pośrodku mostu, najczęściej spotykają się ludzie idący w przeciwną stronę i wtedy należy podjąć decyzję czy zawrócić, czy też dalej iść na wprost a może by tak zostawić tęsknotę i samemu skoczyć w przepaść… :)
Dziękuję za komentarz i ocenę :)
Pozdrawiam serdecznie.

Dziękuję bardzo, Elu :)
Miłego dnia… :)
Pozdrawiam

Tak, to prawda... Ostatnio więcej czasu spędzam na działce w moim ogrodzie i takie ożywcze przychodzi natchnienie, z którym pragnę się podzielić, więc swoje myśli maluję palcami, dziś na papierze a jutro, kto wie… może i też na blejtramie :) Poczekaj zatem cierpliwie, Kasiu… ujrzysz go jako pierwsza :)))
Dziękuję za komentarz i pozdrawiam serdecznie :)

Serce me i dusza radują się bardzo
komplementem Twym, nie pogardzą… :)
Dzięki serdeczne
Pozdrawiam :)

A, ja to mam ‘’szczęście’’, bo jesteś dla mnie darem od Boga, tylko nie wiem, za jakie grzechy…? :)
Żartuję oczywiście, bo mam dobry humor z rana, po dobrze przespanej nocy, a teraz Słońce na niebie świeci i nic tak człowieka nie cieszy, jak odgłos auta za oknem, które podjechało aby zabrać śmieci… Ale wracając do wiersza to dopowiem od siebie, iż: Most „bez granic”, „wiszący”, wzniesiony „ponad słowami”, świadczy o głębokim pragnieniu zbliżenia, mimo ciszy, mimo tęsknoty. To metafora komunikacji emocjonalnej, duchowego połączenia między dwojgiem ludzi, na którym każdy postawiony krok, prowadzi do ''szczęścia'', a każdy ''oddech'' zwiastuje początek jutra.
Tak ja to widzę w swoich okularach, a każdy… rzecz jasna, z osobna, może mieć inne spojrzenie, a przede wszystkim odbiór oraz interpretację…
Dzięki za poświęcony czas i komentarz.
Pozdrawiam :)