Twoje Wiersze - serce z bólu kona

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

9 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Colette

pół godziny temu

Współczuję tych niepotrzebnych przeżyć. Szpital jest upiornym miejscem, a wiersze "prosto ze szpitala" zaczynają mi powoli ścinać krew w żyłach. Powrót do zdrowia w takich warunkach urasta rzeczywiście do rangi problemu. I myśl tu człowieku pozytywnie...

Trzymaj się zdrowia!.

samisen

kwadrans temu

Tak, to nie jest senatorium
Tu krew się leje strumieniami
a wrzaski na korytarzach powtarza echo...
Dziękuję za odwiedziny
Pozdrawiam serdecznie

LydiaDel

godzinę temu

Każdy ma swój krzyż, tylko my nie zawsze jesteśmy na obce krzyże otwarci. Jakże obojętny jest człowiek, który nie słyszy bólu konającego serca. 6/5 Serdeczności

samisen

godzinę temu

Tu cierpiących mało kto odwiedza nawet a, co dopiero współczucie....
Dzięki za wizytę
Pozdrawiam serdecznie

ajw

dwie godziny temu

Przerażający wiersz jak z gardzieli piekła. Brrr..

samisen

godzinę temu

Albo jeszcze dalej....
Jak ja to słyszę będąc na miejscu, to dopiero mam dreszcze 😞
Dziękuję za odwiedziny
Pozdrawiam serdecznie

Marek Żak

pięć godzin temu

Porażający opis nocy w szpitalu, a przecież poraża tylko prawda i ją udało ci się opisać. Na zakończenie fentanyl, czy pochodne morfiny, żeby nie cierpieć.
Pozdrawiam

samisen

pięć godzin temu

To z innego oddziału budynku donosiły się te krzyki, były straszne...
Dziękuję i pozdrawiam

Elżbieta

ponad pięć godzin temu

Noc, tworzy szczególny klimat, wszystkie "bóle i lęki", jakby pomnożone do entej potęgi uzewnętrzniają się, szarpią duszę i ciało! Niestety, trzeba leczyć taki stan i Ty, to robisz! Nic nie dokona się od razu, potrzeba cierpliwości i wytrwałości, a będzie lepiej!
Spokoju w sercu, Jarku:))⭐️

samisen

ponad pięć godzin temu

Tak, Elu... Sam 'krzyż' symbolizuje tu mękę i ostateczne poświęcenie, podkreślając wagę i udrękę niesionego bólu.
Z moich obserwacji, postrzegam też "ból zapięty w pasy", "chorobliwy krzyk", "rozszarpywaną na strzępy duszę". Te obrazy sugerują nie tylko ogromne cierpienie, ale też unieruchomienie, przymus, a może nawet przemoc. Ból tych osób, jest tak intensywny, że przekracza ludzkie wyobrażenia, stając się "czarną rozpaczą" i "koszmarnymi" odgłosami.

Dziękuję za odwiedziny
Miłego dnia
Pozdrawiam serdecznie 😢

Mitylene

ponad pięć godzin temu

Ciekawie relacjonujesz spostrzeżenia z tego miejsca. Wiersz przeszywa dreszczem...Ten wiersz uświadamia nam jak bezradni jesteśmy wobec życia, jak niewiele mamy na niego wpływu...że tak wiele nie zależy od nas. I ja ten krzyk rozpaczy usłyszałam...i teraz też nie wiem czy o nim zapomnę...
Miłego dnia Jarku :)

samisen

ponad pięć godzin temu

Staram się czerpać inspirację z tego co widzę i słyszę a źródło tych cierpień nadaje szpitalny oddział, na którym rozgrywają się ludzkie tragedie. Ból i cierpienie jest tu na porządku dziennym oraz nocnym a wszystko poparte próbami samobójczymi

Dziękuję za odwiedziny
Miłego dnia
Pozdrawiam serdecznie 😢

andrew

ponad pięć godzin temu

Odnaleźć siebie. To nie slogan.
Miłość potrzebuje dwojga. Często mylona z zauroczeniem.Nie łatwo ją znaleźć, ale jest. Czeka na spotkanie z sercem pełnym wiary, nie smutku, zagubienia.

Pozdrawiam serdecznie
Spokojnego dnia

samisen

ponad pięć godzin temu

To racja....
Dziękuję za odwiedziny
Dobrego dnia
Pozdrawiam 😞

Anielka^(*)

ponad pięć godzin temu

Smutny temat. Odrobina optymizmu może pomóc

samisen

ponad pięć godzin temu

Może pomóc ale raczej temu nie po'doła...
Dziękuję za odwiedziny
Miłego dnia
Pozdrawiam serdecznie 😢

Odyseusz62

ponad pięć godzin temu

Brrr straszne.
Pozdrawiam jak najwięcej.

samisen

ponad pięć godzin temu

Wyrwane prosto z gorącego serca... Dzięki za odwiedziny
Dobrego dnia
Pozdrawiam 😞

Czasem

ponad pięć godzin temu

Masz Jarku doświadczenie niedostępne większości z nas. Przerażające, jednak zaglądasz za zasłonę, która pokazuje inną stronę człowieczeństwa.

Pozdrawiam Cię serdecznie

samisen

ponad pięć godzin temu

Widzę to, jak za zasłoną tego koszmaru, "Niemoc dźwiga swój krzyż", a "tortury opadają z sił, ale nie mdleją"...
Przejmujący jest obraz duszy rozdartej bólem, która nie znajduje ukojenia ani nadziei na przyszłość.
Spoglądam na kruchość ludzkiego życia, jego bezsilność wobec cierpienia i moralnego sprzeciwu wobec niesprawiedliwości, która je wywołuje co potęguje wrażenie obcowania z czymś ostatecznym i nieodwracalnym.

Dziękuję za odwiedziny, Kasiu
Miłego dnia
Pozdrawiam serdecznie 😢

Pokaż mniej

Logowanie

serce z bólu kona

Ocena wiersza

Treść

Warsztat

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji