Raz, dwa, ciiiii….

Wolność spacerowała po polanie
Obserwowała ptaki, ich skakanie

Zbierała także grzyby w lesie
Tak, w tym, co echo niesie

Była też wyprowadzić psa
Bo wielką uciechę z tego ma

Donosiła też pokłady nadziei
Każdy ma, kto się nią dzieli

Takie to wolności stworzenie
Obserwowanie, znaczy patrzenie

Nie przestawianie, nie dokazywanie
Masz tu wolności jawne branie

Ale kiedyś zobaczyła
I się wielce przeraziła

Że ktoś gryzie ją po łokciach
I po piętach, co za obciach

Że ktoś wolno wymiotuje
Że ktoś czasu nie szanuje

I jednego, danego życia
Tej wolności, wciąż przeżycia

Wolność była rozczarowana
Z bytu takiego harpagana

Ale cicho dalej była
I go ciszy nauczyła

Bo bez ciszy nie ma racji
Bo bez głodu, nie ma spacji

Tych nałogów, nie wyplenisz
Dopóki sam, w ciszę się nie zmienisz

//Marcin z Frysztaka