Pretekst żeby żyć

Kolejność zdarzeń
Zdrada gdzieś w tle

Mówisz i robisz
Zdrada pokazuje się

Jak chwast na polu
Wyrasta powoli

By zabierać wodę
I siłę tą z soli

Temu co dobre
Temu co karmi

Nie urośnie prawda
Zostaniemy marni

A wszystko przez
Podstęp i brak szacunku

A wszystko przez
Nieposzanowanie gatunku

Jedna strona
I dwie strony

Jeden człowiek
Naznaczony

Ile chwil tych
I przypadków

Nie doliczę się
Na morzu statków

Zdrada to jest ludzka rzecz
Ale niszczy, idź z nią precz

Zdrada to jest śliska sprawa
Ani przyjemność, ani zabawa

Zdradzając drugiego
Zdradzasz siebie samego

Oddając jej hołd
Licząc na żołd

Nie doliczysz się kontekstów
Jedyne co Ci zostanie, to kilka pretekstów

Z pretekstami zamiast życia
Do końca zostaniesz

I sam staniesz się pretekstem
Aby zdeptać złe zachowanie

//Marcin z Frysztaka
wilusz.org