Odkryłem Panią tym wierszem, jestem zachwycony. Cieszę się jego prostotą i zwięzłością i prawdą.

Wando, bardzo dobry wiersz! Bardzo dobry.
Zatem niech draska na wszystkich skórach wznieci wspólny ogień.

Pozdrawiam

Lubię czytać takie wiersze, jestem pod wrażeniem i chętnie poznam inne. Łączę pozdrowienia. Anton Andrzej Karman

Gdy jesteśmy nadzy, najłatwiej nas zranić... Ale z drugiej strony tylko wtedy jesteśmy sobą.
Pełen emocji wiersz.
Pozdrawiam :-)

Metafory uderzają czułością i tęsknotą!
Oby peelka nie musiała czekać zbyt długo, bo się przeziębi ;)
Pozdrawiam :)

Cóż, kartki są bardzo ulotne, niewiele trzeba by taki dach runął. Przepiękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)

Niezwykle delikatny wiersz! Dach z białych kartek to jak ulotność, coś jest i niewiele trzeba by przepadło. Nagość w puencie to oddanie się, w całej swojej bezbronności, szczerości, prawdzie i otwartości! Wspaniały wiersz!
Pozdrawiam serdecznie, Wando:)

Za bez definicji pozdrawiam serdecznie 👍👏😉

Wspaniały, z drugim dnem, zwłaszcza:
po/wieki
zimami
czekam

Wando, wiersz jest wspaniały. Nasączony tak mocno emocjami, że aż przyciąga magnetyzmem chwili...

Pozdrawiam z niskim ukłonem - Wilczyca i 5/6🐺💖

Białe kartki i księżyc
Jak trudno zwyciężyć
Jasny lektor
Tworzenia horror
Tobie zawsze się udaje
Słowo ciałem się staje.

Pozdrawiam z podziwem.

Ach, jakże piękny wiersz!
Aż westchnęłam...
Tak piękny, że brak mi słów.
Wspaniała narracja! Wysmakowane i nieoklepane rekwizyty, metafory...
konstrukcja... i wreszcie głębia.
Dachy pokryte śniegiem wyglądają jak oddzielone od siebie białe powierzchnie kartki... ale w wierszu mają jeszcze głębsze znaczenie. Są jak niezapisane karty życia, miłości, które z księżycem tworzą niezwykle romantyczny związek.
Drewniane powieki, ciężkie od tęsknoty... odświeżane zimami - twarde i sztywne.
Oddychające tęsknotą, tak bardzo, że można bez ubrania wybiec w świat rozmarzonego uniesienia i marzyć na śniegu nago. Istne katharsis... po co buty i ubranie. Materialne rzeczy bez duszy...
Olśniewająca poezja!
Wskazujesz nowe drogi w pisaniu... uczę się z każdym Twoim wierszem.
Odnajduję światło.
Dziękuję za doznania płynące z wiersza.
Jest cudowny... treściwy i wyostrzający zmysły.
Pozwolisz Wando, że umieszczę Twój wiersz
w moich ulubionych, biorąc go do serca.
Zostawiam ocean gwiazd.
Najserdeczniej Cię pozdrawiam

Piekna tesknota namaliwana slowem... Pozdrawiam cieplo 😊

Piękna poezja!
Ten rodzaj emocji jest mi bardzo bliski!
Pozdrawiam serdecznie :)

Uroczy, intymny i bardzo subtelny kawałek dobrej Poezji z nutką tęsknoty w tle. Odczuwam też coś w rodzaju tymczasowości, którą peelka musi się zadowolić. Trudno jest zbudować coś trwałego z kartek i księżyca. Żyje więc w nierealnym, wymarzonym świecie, czekając na coś, co się może nigdy nie wydarzyć. Końcowa nagość sugeruje zarówno chłód i pragnienie ciepła jak i bezbronność wobec rzeczywistości. Wiersz bardzo bliski mojemu sercu :) 5/6 skoro nie można wiecej.

Wiersz jest tylko ubrany w tęskną erotykę. Jednocześnie niesie niezwykłe nastroje związane z miejscem i czasem.
Ta tęsknota i erotyka są ustrojone w malarskie niemal skojarzenia. Widzę nieba Van Gogha, oddalone chatki z polskich pejzaży błyskające źrenicami okien, za którymi kryją się ciepło tęsknoty, półsny, oczekiwania, nagości i marznące buty na progu.

Piękny wiersz, który przemawia w wielu wymiarach tęsknot.

Wiersz krótki ale pełen przeskoków wzajemnie się zazębiających,
treść to tęskne, erotyczne oczekiwanie :)
Pozdrawiam serdecznie :)

tak też można marzyc ... pozdrawiam serdecznie ....

Wiersz subtelnie i zmysłowo opisuje tęsknotę i oczekiwanie, które zdają się trwać w nieskończoność, niczym zimy marznące w progu. „Dach z białych kartek i księżyca” – to piękna metafora kruchości nadziei, która zapada się pod ciężarem pragnień. Obrazy pustych butów i nagiego marzenia tworzą atmosferę intymności, a zarazem samotności, ukazując, jak głęboko tęsknota zakorzenia się w codziennych detalach. Wiersz jest zapisem chwil, w których czas zdaje się stać w miejscu, a serce czeka na przebudzenie.

Pięknie aczkolwiek smutkiem powiało
Pozdrawiam serdecznie

Urocza melancholia z pięknymi metaforami.
Czytałam z zachwytem urzeczona nastrojem.
Ślę moc serdecznych uścisków i pozdrowień:)

"marzę nago" ~ czyzby literówka się wkradla?
A może od marzeń?

W sumie ciekawy wiersz, Wandziu.
Miłego grudnia 🕯️

bardzo piękny wiersz :)`
Pozdrawiam serdecznie

Nieziemsko wyrażona tęsknota...Pięknie!
Pozdrawiam ciepło Wando :)

Z wielkim podobaniem przeczytałem refleksyjny, melancholijny, subtelny i tęskny wiersz, pozdrawiam ciepło Wandziu,
5/6

Uwielbiam ten wiersz :-) O tęsknocie i tajemnicy kobiecej twórczej duchowości. Rzeczywiście, jak trafnie mówi Poprzednik, jak płatki śniegu, tak delikatny, a jednocześnie transformujący. Jak zawsze zachwycony pozdrawiam Cię bardzo gorąco, Wando :-)

Pięknie napisany wiersz o tęsknocie... melancholijny, subtelny, oszczędny w słowa, bogaty w obrazy... metafory delikatne jak zimowe płatki śniegu... Pełen podziwu życzę dobrego wieczoru.